🔴 تحلیلی بر مواضع قدرتمندانه ایران در سازمان ملل/1
🔻مجمع عمومی سازمان ملل و نشستی سالانه که سران بسیاری از کشورهای جهان حضور پیدا می‌کنند تا حرف‌هایشان را بزنند و در حاشیه آن دیدارهایی داشته باشند، فرصت بسیار خوبی برای همه طرف‌هایی است که فکر می‌کنند حرفی برای گفتن و ایده‌ای برای مطرح کردن دارند. در حالی که از 193 عضو سازمان ملل متحد، بیش از 150 عضور بود و نبودشان، دیدگاه و نظرشان هیچ اهمیتی در عرصه بین‌الملل ندارد، اما تقریبا 40 کشور دیگر جهان که بیش از 95درصد ثروت و قدرت جهان را در اختیار دارند و مهم‌تر از همه، برخی از آنها در مناطق بسیار راهبردی کره خاکی قرار دارند، قرار و حرف‌شان موثر و مهم تلقی می‌شود.
🔻حضور روسای جمهور ایران در سازمان ملل متحد، هر چند در دوره‌ای با محدودیت مواجه شد و او به جز یکی دو بار اجازه نیافت به سازمان ملل برود و در دوره‌های بعد ایل و تباری با بوئینگ 747 رفتند تا جایشان تنگ نباشد، اما واقعیت این است که امروز ایران، بسیار از یک دهه و دو دهه پیش اهمیت بیشتری دارد. ایرانِ امروز، ایرانی بسیار قدرتمندتر، مقتدرتر و با دایره نفوذ بسیار بالاتری در سطح جهان و منطقه آسیای غربی است که به هیچ عنوان نمی‌توان این حضور و نفوذ را نادیده گرفت. در مورد تحریم‌ها، فشارها و تهدیدها و تحدیدها همه آگاه هستیم، اما برای نشان دادن این قدرت، اهمیت و جایگاه باید در سطحی عالی حضور پیدا کرده و به شکل حساب‌شده‌ای از منافع ملی کشورمان دفاع می‌کردیم.
🔻حضور رئیس‌جمهور در هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد که در ابتدا با مخالفت امریکایی و صادرنکردن ویزا همراه شد، اهمیت قابل توجهی داشت. به‌نظر می‌رسد که کاخ سفید به طمع دیدار روحانی با ترامپ اجازه صدور روادید را صادر کرد، هر چند که بر اساس تعهد واشنگتن به سازمان ملل آنها وظیفه دارند به هیات‌های دیپلماتیک که به این مقر سفر می‌کنند، ویزا داده و تسهیلات را فراهم کنند، با این حال مشخص است که دولت فعلی امریکا به دلیل نوع نگاه نژادپرستانه و همچنین سیاست‌های خصمانه و مهم‌تر از همه، تماس‌های مقامات جمهوری اسلامی با رسانه‌ها و مردم امریکا به آنها اجازه ورود بدهد. امریکایی‌ها همین رفتار را در قبال روسیه و ونزوئلا نیز انجام دادند که ماهیت رفتاری مقامات امریکا را نشان می‌دهد.
🔻با این حال، رئیس‌جمهور در سفر به نیویورک، دیدارهای متعدد و قابل توجهی داشت. شاید مقامات برخی از کشورهای اروپایی انتظار داشتند که روحانی در این نیویورک با ترامپ دیدار و گفت‌وگو کند، رئیس‌جمهور ساده‌لوح (هر چند خودش مدعی است که ساده‌لوح نیست) فرانسه یکی از آنها بود که مانند اسپند روی آتش می‌پرید که به هر شکل ممکن روحانی و ترامپ با هم دیدار داشته باشند. مساله این دیدار البته از همان ابتدا هم بر مدار امکان صفر و غیرممکن می‌چرخید و دلیل اصرارهای بیش از اندازه امانوئل مکرون هیچ وقت مشخص نشد، با این حال روحانی در دیدار با مقامات فرانسوی، انگلیسی و آلمانی به صراحت ناتوانی آنها در عمل به وعده‌های برجامی و دخالت‌ها و اتهامات بی‌جای این سه کشور به تهران در مورد حمله ارتش یمن به تاسیسات نفتی سعودی‌ها را گوشزد کرد.
🔻هر چند برخی از دوستان در تهران بر این باور بودند که روحانی دستکم نباید با نخست‌وزیر انگلیس به دلیل همین اتهامات دیدار کند، اما آیا این دوستان وقتی که انگلیسی‌ها نفتکش ما را ربودند، به آن آقایی که در تهران با سفیر لندن دیدار کرد، ایرادی وارد کردند؟ چرا آن موقع نگفتند که این دیدار در شرایطی که انگلیسی‌ها نفتکش ما را دزدیده و تهمت هم می‌زنند روا نیست؟ آیا استدلال آنها مبنی بر تهمت زدن انگلیس واقعی بود؟ انگلیسی‌ها در طول دو سده گذشته کی به ایران اتهام نزده‌اند؟ کی و کجا به نفع ما صحبت کرده‌اند؟ متاسفانه این طیف از دوستان که در صداقت برخی هم شکی ندارم، مساله را به این شکل نگاه نکرده‌اند که این دیدار فرصتی برای ایران بوده تا اعتراض خود را به صورت مستقیم به نخست‌وزیر بیچاره انگلیس اعلام کند.
🔻فارغ از دیدارهای حاشیه این نشست، باید گفت که سخنان رئیس‌جمهور در مجمع عمومی بسیار پخته، آگاه و در راستای دفاع از منافع ملی رسا بود. این مواضع در عین شفافیت، دارای پیام‌های مهمی به همه طرف‌ها بود و تکلیف برخی از طرف‌ها را هم به شکل نهایی مشخص کرد. رئیس‌جمهور با واکاوی بدعهدی طرف امریکایی در خروج از برجام، سخن گفتن از تروریسم اقتصادی علیه ده‌ها میلیون ایرانی، زیر پاگذاشتن قطعنامه‌های سازمان ملل و دروغگویی رئیس‌جمهور امریکا در خاک این کشور از مواضع اصولی، دقیق و هم‌گرایانه کشور دفاع کرد. روحانی، با «راهزن» خواندن کاخ سفید، اقدامات تحریمی امریکا علیه کشورمان را «جنایت» خواند و تاکید کرد که ملت ایران «جنایتکاران» را فراموش نخواهد کرد.
K.J
@syriankhabar