ذات تفکر مدرن، شکّاک و سختباور است. انسان مدرن، معنای تقدس و رمز و راز غیبی را درک نمیکند و روش «تجربه» را به جای آن نشانده است. در حقیقت،
او خود را داور نگرشها میداند. در بینش او، ارزشها با هم میجنگند و او از میان آنها برای خود حق انتخاب قائل است. طبیعی است که تجربه همهجا پاسخگو نیست. این عدم پاسخگویی، انسان مدرن را دچار اضطراب میکند. وقتی انسان «غیب» را انکار کند دچار ترس و واهمه میشود. دلهره و ترس ناشی از خلأ در پشتوانهٔ فکری است.
کسی که برای سؤالاتش پاسخی نیابد، ناچار است سوالاتش را به فراموشی بسپارد. بسیاری از شئون اجتماعی در غرب مدرن، به جهت همین فراموشی تولید شدهاند.
📚ماجرای فکر آوینی؛ ص۱۹
✍وحید یامینپور
#قطره
#طعم_شیرین_خدا
ادامه دارد..
#آوینیخوانی