🔴 چگونگی نزول قرآن ✍ حضرت آیت الله جوادی آملی ⬅️ ذات اقدس اله در شب_قدر قرآن را نازل کرد، و در هم این حادثه پربرکت رخ داد؛ زیرا هم فرمود: (شهر رمضان الّذی انزل فیه القرآن)*، هم فرمود: (انّا انزلناه فی لیله القدر)*. معلوم می شود لیله در شهر است. امّا در بسیاری از آیات قرآن کریم سخن از انزال مطر مطرح است، فرمود: ما برای شما باران نازل کردیم. آیا نازل شدن مثل نازل شدن مطر است، آنجوری که خدا باران نازل کرد آنجور قرآن را نازل کرد؛ یعنی قرآن را انداخت یا قرآن را آویخت؟ معنای (انّا انزلناه فی لیله القدر) یعنی " آویختن " قرآن، نه " انداختن " قرآن! و این طناب را ذات اقدس اله نیانداخت، بلکه آویخت. آن نصوصی که دارد قرآن ثَقل اکبر است، (احد طرفیه بیده _ سبحانه و تعالی _)*، همین پیام را تفهیم می کند؛ یعنی ما این طناب را آویختیم، یک طرف طناب به دست من است، طرف دیگر به دست بشر. بشر موظف است این طرف طناب را بگیرد؛ (اقراء و ارق)*، بالا برود. او برای اینکه طبیعت زده نشود، در لجن طبیعت نماند، در گِل و لای طبیعت فرو نرود، بلکه سرفراز بر آید؛ باید این طناب آویخته را بگیرد و بالا برود. این طناب به هیچ جا متّکی نیست، فقط به سقف اُلوهیت وابسته است. اینکه خدای سبحان به ما فرمود: (و اعتصموا بحبل الله جمیعاً)*؛ یعنی این طناب به همه شما رسیده است، ریشه های این طناب در دسترس همه شما هست، و با دلهای شما رابطه دارد، و با فطرت شما نهادینه شده است؛ این طناب را بگیرید، بالا بیائید. ------------------------------------------------ 📌 سوره بقره / آیه ۱۸۵ 📌 سوره قدر / آیه ۱ 📌 الخصال / جلد ۱ / صفحه ۶۶ 📌 الکافی / جلد ۲ / صفحه ۶۰۶ 📌 سوره آل عمران / آیه ۱۰۳ 📋 مراسم احیای شب قدر 📆 مسجد اعظم قم ؛ آذر ۱۳۸۲