🔴 عائله خدائیم 💠 مرحوم کلینی (رضوان الله تعالی علیه) نقل می کند _ این حدیث را شاید بارها شنیدید _ که یکی از #ائمه (علیهم السّلام) نقل می کند که آن امام به یکی از اصحابش، شاگردانش، کسی که در محضرش بود فرمود: من اگر به شما بگویم انجام وظیفه تان را فراموش نکنید، مشغول کارهایتان باشید؛ تامین هزینه تان به عهده من، آیا باز هم نگرانید یا مطمئن؟! عرض کرد: نه، اگر شما به ما بفرمائید مثلاً درست را بخوان، کارت را انجام بده، من هزینه تان را تامین می کنم؛ خُب من یقیناً مطمئن می شوم‌. معصوم، امام، پسر امام، پدر امام؛ البته حرف تان اطمینان بخش است. فرمود: ما هر چه که داریم از خداست، همین وعده را هم که خدا به شما داد؛ خُب چرا مطمئن نیستید؟! مگر او نگفت شما عائله مَنید، مگر نگفت من مُعیلم؛ (ما من دابّه فی الارض الّا علی الله رزقها)*؟! منتها قناعت یک اصلی است، بی اضطرابی فضیلت است؛ همین که کج راهه رفتیم، آن راه راست بسته می شود. این " گناه " دو کار می کند؛ اینچنین نیست که فقط کلید درِ خانه بیگانه باشد، قفل درِ بیگانه را باز کند؛ خیر! #گناه دو کار می کند؛ یکی گشودن درِ غیر است، یکی بستن درِ آشنا! هیچ گناهی یک کاره نیست، تمام گناهها دو کاره است!! اگر کسی بیراهه رفت، یعنی من عمداً از خدا خواستم که راه راست را ببندد. خدا فرمود: (آتاکم من کلّ ما سالتموه)*. یک وقت است که انسان سئوال های مَقال و زبان و امثال ذلک دارد؛ آن گاهی مستجاب می شود، گاهی هم مصلحت نیست؛ (اُدعونی استجب لکم)* شرائطی دارد و مانند آن، این مشروط است؛ گاهی مصلحت است، گاهی مصلحت نیست. آنکه بیراهه می رود، با تمام هویتش به درگاه خدا استغاثه می کند: خدایا! راه درست را به روی من ببند، او هم می بندد! معنای (گناه) این است، معنای اختلاس این است، معنای تعدّی بیت المال این است، معنای سرقت اموال مسلمین این است. خدایا! آن راه حلال را به روی من ببند!! -------------------------------------------------- 📌 سوره هود / آیه ۶ 📌 سوره ابراهیم / آیه ۳۴ 📌 سوره غافر / آیه ۶۰ 📋 مراسم عمامه گذاری جمعی از طلاب حوزه های علمیه 📆 قم ؛ ۱۳۸۳/۱۱/۱۰