. 🏷 "قصه گویی به جای تشویق و تنبیه" 🔸من یادم هست که آقای علامه که الآن در حیات‌اند و مؤسس مدارس علوی تهران هستند...آمده بود شیراز که پسرش را ببیند و در جلسه‌ای با من آشنا شد و اصرار داشت که من برای همکاری با او در مدارس علوی به تهران بروم. من هر عذری که ذکر کردم، قبول نکرد... 🔹من در آنجا دیدم که وقتی می‌خواستند کلاس را اداره کنند، چند نفر در گوشه و کنار کلاس بداخلاق‌ها و خوش‌اخلاق‌ها را می‌نوشتند و آنها را تنبیه و تشویق می‌کردند تا کلاس آرام بشود. آقای حسینی[مدیر مدرسه] یک جلسه برای من با سوم و چهارمی‌ها و یک جلسه هم با پنجم و ششمی‌ها گذاشت. 🔸من گفتم: کسانی که جلسه را اداره می‌کنند، کمک نکنند و بروند کنار. من به همان روش پدرم، قصه گفتن را برای آنها شروع کردم و حتی یک نفر از این بچه‌ها خلاف نمی‌کرد. به جاهای حساس قصه که می‌رسید، من می‌گفتم: بقیه‌اش باشد برای جلسه بعد. آقای حسینی گفت: بچه‌ها به قدری روی صحبت‌های شما حساس شدند که با دستشان پشم قالی‌ها را کندند؛ مثل کسی که می‌خواهد مطلبی را گوش بگیرد و دست خودش را فشار می‌دهد یا دندان‌هایش را روی هم قفل می‌کند... 🔹قصه بسیار سازنده است. قرآن که شفای دردهاست، مطالب را به صورت «داستانی» بیان کرده است. در امر تربیت داستان بسیار سازنده است. 👤 #آیت_الله_حائری_شیرازی | راه رشد، جلد ۳، صفحه ۲۱۲ و ۲۱۳ 📝 #خاطرات_تربیتی 6⃣2⃣ 🔰 باور؛ خانه کنشگرانِ تربیت اسلامی. 🆔 @Bavar_tarbiat