☘🍀🌺☘🍀🌺☘🍀
ادامه 👇
عباس در تیررس رادارها قرار گرفت اما تا آسمان بغداد با مانوری پیچیده، شجاعانه و خلاقانه پرواز کرد و بمب‌ها را در اهداف مورد نظر تخلیه کرد. زمان برگشت، هواپیما در حال سوختن و انفجار است. کابین عقب که در این عملیات اسیر شد روایت می‌کند: «در هوا بیهوش شده بودم، چشم که باز کردم در وزارت دفاع عراق بودم و یکی داشت لبم را می‌کرد؛ به زحمت فقط یک جمله گفتم: عباسِ دوران کو؟»
عباس دستگیره خروج کابین عقب را می‌کشد و خودش هواپیمای مشتعل را به سمت میدان اصلی شهر هدایت می‌کند و همراه با هواپیما در مرکز شهر بغداد منفجر می‌شود و به شهادت می‌رسد. صدام، میزبانی کنفرانس سران غیر متعهد را از دست می‌دهد و عباس پای حرفش می‌ایستد.
عباس دوران در طول ۲۲ ماه حضور در ۱۲۰ پرواز عملیاتی داشت. این تعداد پرواز عملیاتی با مانورهای جسورانه دوران، در تاریخ نیروی هوایی ایران کم‌نظیر است.
عباس دوران در سی تیر ۶۱ به شهادت می‌رسد و ۲۰ سال بعد، در سال ۸۱ تکه‌های از پیکرش در عراق کشف و به ایران بازگردانده می‌شود. عباس دوران در تابوتی که با پرچم ایران پیچیده شده بود تشییع و قلیلی از استخوان‌هاش در جمع کثیری از مردم ایران، سهم زادگاهش شیراز می‌شود.
[بخشی از یادداشت عباس دوران و همه شهیدان شهر / مجله آنگاه / ویژه‌نامه شیراز/ بهار ۹۷]
❣