❣ یک روز مادر گفت برو مدرسه محمدعلی ببین چیکار دارن؟ رفتم مدرسه. مدیر گفت بنا به شکایت معلم ها تصمیم به اخراج برادر شما گرفته شده! گفتم چرا, برادر من که بسیار منظبط و درس خوان است. مدیر گفت： برادر شما کلاس دینی را بهم می زند! گفتم صدایش بزنید تا از خودش بپرسم. امد. سر به زیر و محجوب گوشه ای ایستاد. گفتم چی شده محمد علی؟ چیزی نگفت. اصرار کردم. سرش را بالا اورد, بدون ترس یا ذره ای لرز از مدیر گفت：معلم دینی به جای اینکه از دین بگوید اراجیف تحویل بچه های مردم می دهد و از دستگاه سلطنت تعریف و تمجید می کند, من هم جوابش را داد. با وساطت من اخراج نشد. اما خودش دل از مدرسه کند و رفته مدرسه حکیم. چهار سال تمام با اینکه پانزده شانزده سال بیشتر نداشت در حال مبارزه با رژیم شاهنشاهی بود, این اواخر هفته ای دو شب بیشتر در خانه نبود و بقیه شب ها در مسجد بود یا در خیابان در مبارزه... 🌷 ۱۸ سالش بود اما شده بود مربی نظامی و در پادگان باجگاه اموزش می داد. چیزی از اعزام هایش نمی گفت که کی می رود, زنگ می زد می گفت من کردستانم یا خوزستان, سه بار هم مجروح شد اما باز خبری به ما نداد. یکبار به مرخصی امده بود, خبر شهادت دوستش حسن پاکیاری را دادم. بغض کرد, رویش را از من به سمت دیوار چرخواند و شروع کرد به اشک ریختن. کمی که ارام شد گفت：سفره ای پهن شده, هر کس سعادت داشته باشد پای این سفره می نشیند, و روزی که این سفره جمع شود خیلی ها حسرت می خورند! 🌷عروسی برادرش بود, ده روزی مرخصی گرفت و از پادگان آموزشی امد شیراز. خیلی زحمت کشید. عروسی چهارشنبه شب بود, بعد از مراسم غیبش زد.وقتی برگشت از خوشحالی چشمانش برق می زد. گفتم کجا بودی؟ چیزی نگفت. کمی ساکت ماند و گفت： برادرم صاحب پسری می شود, اسمش را بگذارید محسن! صبح پنج شنبه بود. رفت بیرون و برگشت. گفت ان پیراهنی که برایم کنار گذاشته اید را برایم بیاورید. یک پیراهن سوغاتی داشت که برایش بزرگ بود, گذاشته بودم برای زمانی که اندازه اش شود, اوردم, پوشید اندازه اش شده بود! شروع کرد به بستن ساکش. گفتم کجا؟ گفت ابادان! گفتم به این زودی داری می ری؟ خندید و گفت نگران نباش مادر, شنبه برمی گردم! وقت رفتن خیلی خوشحال بود, انگار می خواست بال در بیاورد و به اسمان پر بکشد. (صبح جمعه رسیده بود ابادان. مستقیم رفته بود حمام و غسل شهادت گرفته بود. بچه ها در حال حفر کانال برای پدافند بودند, رفته بود کمک. چون محمدعلی مسؤل اموزش تاکتیک بود, اکثرا او را می شناختند. مانعش شده بودند, اصرار کرده بود که من هم باید کمک کنم. تا بعد از ظهر کانال حفر می کرد. غروب خمپاره ای کنار کانال نشست و منفجر شد, ترکشی از ان به پیشانی محمدعلی خورد. او را به بیمارستان رساندند اما دیر شده بود) صبح شنبه بود که برگشت شیراز. لبخند زیبایی روی لبش بود, بوی عطر یاس می داد پیکرش. طنین صلوات مردم تمامی نداشت. کنار پیکرش هیچ کس بی تاب تر از شهید حاج شیرعلی سلطانی نبود, برایش نوحه می خواند و اشک می ریخت... 🌾🌷🌾🌷🌾 هدیه به شهید محمدعلی دعایی صلوات,,شهدای فارس @defae_moghadas2 ❣