دنيا و هر چه بود
به دنيا نهاد و رفت
چون لاله داغ
بر دل صحرا نهاد و رفت
مثل عبور حادثه از مرز التهاب
بر روى لحظه هاى خطر
پا نهاد و رفت
مثل نسيم خانه به دوش زمانه بود
ما را كنار پنجره تنها نهاد و رفت
وقت غروب خويش همانند آفتاب
آئينه در مقابل فردا نهاد و رفت
گل بود كز مهاجرت ناگهان خويش
داغ بهاره به دل ما نهاد و رفت...
https://eitaa.com/joinchat/2216820748Cfb12fb35c1
❣