رنگ‌هایی که برای پوشیدن جان می‌دهند 🔹ملیحه خانم پایش را روی پدال چرخ خیاطی فشار می‌دهد و یک ردیف نخ زیگزاگی، روی پارچه گُل گُلی‌اش، راه می‌رود. به حساب سرانگشتی خودش، پنجاه سالی می‌شود که دارد لباس محلی می‌دوزد و نصفِ بیشترِ زن‌های روستای لاویج، دامن و جلیقه و شلیته‌شان را جز از هنر دست و چرخ او قبول ندارند. 🔹لباس‌هایشان هزار رنگ دارد با طرح دسته‌های گُل! به معنای واقعی کلمه، زن‌اند. خودشان را فراموش نکرده‌اند. دچار رنگ‌های یاس فلسفی نشده‌اند. اگر دامن‌هایشان سیاه است، هزار خط موج‌دار رنگی روی آن کشیده‌اند. چین‌های لباس‌شان مثل موج‌های دریا بالا و پایین می‌رود. روسری‌هایشان شبیه دشت‌های لاله است. نور که روی پولک‌های گرد جلیقه‌هایشان می‌پاشد روشن می‌شوند. انگار آسمان و زمین و دشت و گل و ستاره را با هم پوشیده‌اند... 🔸️گزارش کامل را اینجا بخوانید @Fars_Zendegi