. 💣🧨از شوک تا آگاهی | ضرورت آموزش برای لحظه‌های بحرانی سحرگاه ۲۳ خرداد بود. هنوز آفتاب بالا نیامده بود که صدای انفجار اول، مانند تیغه‌ای از ترس، سکوت صبحگاهی را شکافت. دوستم درست همان نزدیکی بود، جایی که انفجارها یکی پس از دیگری طنین انداختند. او می‌گفت: «برای چند ثانیه همه‌چیز ایستاد. صدا در گوشم زنگ می‌زد. مردم سراسیمه می‌دویدند. هیچ‌کس نمی‌دانست کجا امن‌تر است. بعضی‌ها گریه می‌کردند، بعضی‌ها فقط ایستاده بودند و نگاه می‌کردند، مات و بی‌حرکت.» در آن لحظات، اضطراب جمعی مانند موجی از دل بی‌خبری، همه را فرا گرفته بود. هیچ‌کس نمی‌دانست باید چه کند. حتی ساده‌ترین چیزها—مثل خواباندن کودکی که از ترس می‌لرزید، یا بستن یک زخم سطحی—ناممکن به نظر می‌رسید. این‌جا بود که یک سوال ساده و مهم در ذهنم شکل گرفت: ما واقعاً چقدر برای بحران آماده‌ایم؟ واقعیت این است که در کشوری مانند ایران که به دلیل موقعیت جغرافیایی، سیاسی و حتی زیست‌محیطی، با انواع بحران‌ها روبه‌روست—از زلزله و سیل تا حملات نظامی و ناامنی‌های مقطعی—یادگیری کمک‌های اولیه، مدیریت اضطراب و حفظ آرامش روانی، نه یک گزینه، که یک ضرورت است. ما نمی‌توانیم وقوع بحران را پیش‌بینی کنیم، اما می‌توانیم یاد بگیریم که وقتی اتفاق افتاد، چطور عمل کنیم. لازم نیست امدادگر حرفه‌ای باشیم تا بتوانیم جان یک انسان را نجات دهیم. گاهی بستن درست یک زخم، یا حتی گفتن یک جمله آرامش‌بخش، می‌تواند مرز بین وحشت و امید باشد. از همین امروز می‌توانیم تصمیم بگیریم: 🔸در یک دوره کمک‌های اولیه شرکت کنیم. 🔸اصول اولیه روان‌شناسی بحران را یاد بگیریم. 🔸یک کیف اضطراری کوچک برای خانواده‌مان آماده کنیم. و مهم‌تر از همه، آگاهی‌مان را با دیگران هم به اشتراک بگذاریم. شاید همین تصمیم ساده، فردا در لحظه‌ای که جان‌ها در خطر است، به نجات یک زندگی بینجامد. . ✨〰〰〰〰〰〰✨ 🧑‍🏫👩‍🏫🕵🧑‍🎓👩‍🎓 #کارآگاه مسیر رشد و تعالی حرفه ای🎯 💠https://eitaa.com/karagahh .