چشمش به چادرهایی افتاد که در بیابان برپا شده بود. پرسید: این چادرها از آنِ کیست؟ گفتند: امام حسین علیه السلام نزدش رفت و دید: مشغول تلاوت قرآن است و اشک از چشمانش برگونه ها و محاسنش سرازیر است. عرض کرد: پدر و مادرم به فدایت ای فرزند رسول خدا! چرا به اینجا آمدی، و در این بیابان که هیچ‌کس در آن نیست، چه می‌کنی؟ فرمود: این نامه‌های کوفیان است که به من نوشته‌اند و همانها قاتل من هستند پس اگر چنین کردند، هیچ حرمتی برای خدا نبوده، مگر آن که دریده باشند و خداوند در برابر این همه بی‌حرمتی از آنها کسی را بر آنان مسلط خواهد کرد که خوار و ذلیلشان کند آری! قــرآن همدمِ تنهاییِ حســـین بود قرآن و اهل‌بیت جدا نشدنی‌اند @nabkotah110 کانال نکته های ناب