از خوان نعمتش خوردیم و نمک‌گیر شدیم و نمکدان شکستیم. هرچه برحذر داشت، کردیم و در هر چه امرش بود اهمال شد. اما او از لطف و عظمت خود چنان می‌بخشد که شیطان به طمع می‌افتد! چه کسی این گونه می‌گذرد از بدی؟ سراغ داری؟ مادر می‌بخشد و چشم می‌پوشد ولی به دل دارد و زخم برجای گذاشته است. اما بخشش او طوریست که گویی خطایی نکردی! عظمت و لطف او بی‌مثال است. همین هیبت و عظمت در عقوبت هم هست! مگر می‌گذرد از ستم؟! مگر حق‌الناس را وا می‌گذارد؟! ذره‌ای ستم و تعدی را در حساب می‌آورد تا عدالت برقرار باشد. الهی، به عظمتت سوگند، پیش از مرگ، توفیق توبه و جبران و طلب حلالیت از خلقت را عطافرما... يَا مَنْ فِى الْحِسابِ هَيْبَتُهُ؛ ای آن‌که در حسابرسی اعمال، عظمت اوست... دعای جوشن کبیر، فراز ۴۲ @nabkotah110 کانال نکته های ناب