نمی‌پرسم دوستش داریم، یا نه؛ نمی‌پرسم به عنوان امام دوازدهم قبولش داریم،‌ یا نه؛ نمی‌پرسم پدر و مادرش را می‌شناسیم، یا نه... نمی‌پرسم، چون مطمئنم همگی‌مان دوستش داریم، امامتش را قبول داریم، خیلی چیزها از زندگی‌نامه‌اش را هم می‌دانیم؛ اما می‌پرسم: چقدر جای خالی‌اش را در زندگی‌مان احساس می‌کنیم؟ چندبار پیش آمده که در تصمیم‌گیری‌ها به یادش افتاده باشیم و دوست داشته باشیم نظرش را بدانیم تا طبق میل او رفتار کنیم؟ با خودمان صادق باشیم. حقیقتاً چندبار جای خالی‌اش ناراحتمان کرده است؟ در تمام این سال‌ها جایش را خالی ندیدیم وگرنه پُر می‌شد! @nabkotah110 کانال نکته های ناب