با پدر، مادر، خواهر، برادر و اقوام نزدیک باید ارتباط داشته باشیم. آن‌ها رحِمِ ما محسوب می‌شوند و صلۀ رحم واجب است؛ البته به شرط آنکه از چارچوب شریعت و اصول اخلاقی خارج نشود. اما این رتبۀ پایینی از صلۀ رحم است. رحِم به اسم رحیم خداوند برمی‌گردد و ریشه‌اش محبت است. صلۀ رحم، پیوند عمیق و پر مهری است که نواقص مادی و معنوی را برطرف می‌کند و انسان را در مسیر تکامل یاری می‌نماید. دنیا، رحم مادی ماست که بُعد بشری ما را در دنیا تکامل می‌دهد؛ اما رحمی که جان ما را پرورش می‌دهد، ولایت حضرات معصومین(علیهم‌السلام) است. ارتباط حقیقی با آن بزرگواران است که بُعد انسانی و روحانی ما را پرورش می‌دهد. این ارتباط، همان شناخت صحیح اهل‌بیت(علیهم‌السلام) و تبعیت از سیرۀ آن‌هاست. به هر میزان که در برقراری و حفظ رابطه‌مان با ولایت تلاش کنیم، صلۀ رحم کرده‌ایم و از برکات زیبای صلۀ رحم برخوردار می‌شویم. برعکس؛ هرقدر از مسیر معرفت و اطاعت از ولایت فاصله بگیریم، قطع رحم نموده‌ایم و طبیعتاً نتایج سوء قطع رحم در انتظارمان خواهد بود. @nabkotah110 کانال نکته های ناب