وقتی در مسیر ولایت حضرات معصومین(علیهم‌السلام) باشیم و خالصانه بخواهیم که امام تربیتمان کند، باید بدانیم که ممکن است تربیت ایشان از دست‌دادن‌های زیادی را در پی داشته باشد. ممکن است جسم آسیب ببیند و رفاه دنیایی لطمه بخورد، اما وجود رشد می‌کند و اوصاف الهی در قلب ملکه می‌شود. آری، مربی الهی جان‌ها را حکیمانه می‌پروراند. برای او کم و زیاد دنیا اهمیتی ندارد و همواره آخرت آباد را به دنیای پرطمطراق ترجیح می‌دهد. هرچند در جایی که آسیبی به ابدیت و آخرت نمی‌رسد، دنیا را هم به نحو احسن می‌دهد. نباشد که با ناآگاهی، مسیر تربیتمان را مسدود کنیم که سرگذشت افرادی مانند طلحه و زبیر، نمونه‌ای از تعارض درخواست‌های مادی و خواستۀ ولایت بود. کسانی که با حضرت علی(علیه‌السلام) حرکت می‌کردند، اما آنجا که امام برایشان آخرت را به جاه و مقام دنیا ترجیح داد، از همراهی با ولایت پشیمان شدند و به بیراهۀ خودشان رفتند! @nabkotah110 کانال نکته های ناب