چرا ما نمازگزاران، روزی چندین نوبت از خداوند می‌خواهیم ما را به صراط مستقیم هدایت کند، ولی در درونمان به سوی صراط مستقیم حرکتی نداریم؟ در هر رکعت از نمازمان قیام می‌کنیم، اما در برابر نفسمان قدرت ایستادگی نداریم؟ چرا مدام در قرائت تکرار می‌کنیم که خدایا جز از تو یاری نمی‌جوییم، اما هر روز چشم امیدمان به یاری دیگران است؟ چرا...؟ چون با وجودمان نماز نمی‌خوانیم و فقط با مفاهیم جلو می‌رویم. از اسرار نماز آگاه نیستیم و با جهل و غفلت وارد نماز می‌شویم. باید بینشمان را از صورت‌ها و کمیت‌ها به عمق و کیفیت بکشانیم؛ تا ببینیم که با هر نماز، چقدر می‌توانیم عروج کنیم. به طوری که وقتی نماز ظهر را می‌خوانیم نسبت به نماز صبح، تغییر کرده و اصلاً آدم دیگری شده باشیم @nabkotah110 کانال نکته های ناب