منظور از حب دنیا، محبت مخلوقات و موجودات نظام هستی نیست؛ چراکه همهٔ آن‌ها نشانه‌هایی از حضرت حق هستند. حب دنیا، لذت‌بردن از دنیا و دل‌خوش‌بودن به آن است به طوری‌که ما را از خوشی و لذت حقیقی باز بدارد؛ یعنی هر چه را می‌بینیم، در جهت امیال و شهوات نفسانی خودمان از آن لذت ببریم؛ از زیبایی‌های هستی لذت ببریم، بدون اینکه یاد خالق آن باشیم. این محبت، آن‌چنان قلب انسان را احاطه می‌کند که از یاد خدا غافل می‌شود و برای به‌دست‌آوردن دنیا، به هر کار ناشایستی دست می‌زند. این، دنیای مذمومی است که در روایات آمده است. @nabkotah110 کانال نکته های ناب