انسان به دنیا آمده است تا در خیرات سبقت داشته باشد؛ یعنی آخرت را انتخاب کند و آن را نسبت به دنیا برتر بداند.
چه بسیار مؤمنانی که یک رکعت نماز قضا ندارند، اما چون به دین و مصادیق خیر بیمعرفت هستند، با کوچکترین امتحانی در مال یا فرزند یا سلامتی، وجودشان به هم میریزد و بینشاط و بیانگیزه و افسرده میشوند! در آن شرایط بحرانی، باز هم از عباداتشان چیزی کم نمیشود، ولی هر فعلی انجام میدهند، بدون عشق است و با طلبکاری از خدا که چرا مشکلشان را حل نمیکند! حتی اگر با روآوردن نعمت امتحان شوند، این بار چون دچار غرور میشوند، طغیان میکنند و انگیزۀ معنویشان را از دست میدهند!
ریشۀ ثبات نداشتن این افراد، بیمعرفتبودن به خدا و خصوصیات ذاتی دنیاست؛ که این یعنی اهل خیر نیستند. اگر بدانند خاصیت دنیا، «فراز و نشیب و فنا» و خاصیت آخرت، «حیات عاشقانۀ باقی» است، دیگر با هجوم مشکلات یا رو کردن نعمتها بیهدف نمیشوند و آرامش درون را از دست نمیدهند.
@nabkotah110 کانال نکته های ناب