اگر بگویید تنها سجده نکردن بر آدم سبب رانده شدن ابلیس بود، می‌گویم نه! مگر سجده کردن فقط عمل ظاهری نیست؟ آیا هر کس عملی ظاهری را ترک کند، از درگاه او رانده می‌شود؟ خداوند، باب توبه را همواره به روی بندگانش گشوده و آغوش رحمتش پیوسته برای آنان باز است. پس آنچه ابلیس را ملعون و مطرود کرد، سر‌کشی همراه با خودبینی بود. ابلیس می‌توانست آدم را آیینۀ خدا ببیند و با سجده بر او، خدا را در آن آیینه به تماشا بنشیند؛ ولی او آدم را رقیبی دید که آمده تا جایگاه او را تصاحب کند؛ جایگاهی که با عبادت چندهزار ساله‌ به دست آورده بود. پس به خود اجازه داد تا در مقابل خدا از حق توهّمی‌اش دفاع کند. گویا می‌خواست رأی و نظرش در کنار امر خدا دیده شود و این روحیۀ ابلیس با روح بندگی نمی‌سازد. @nabkotah110 کانال نکته های ناب