خاکِ پاک ای انسان، بُعد زمینی تو همچون بُعد آسمانی‌ات، پاک و زیباست. باور نکن حرف‌های متوهّمانه را؛ باور نکن سخن کسانی را که خطاهای انسان را به گردن جسم خاکی او می‌اندازند. خاک، پاک است، همچون آسمان؛ و جسم تو باارزش است؛ همچون روح الهی‌ات. پس همان‌قدر که برای روحت ارزش قائلی، برای جسمت هم قائل باش. به او احترام بگذار. در حفظ سلامتش بکوش و همیشه زیبا نگاهش دار. جسم تو آن‌قدر محترم است که باید همیشه معطر باشد؛ حتی بعد از مرگ، با کافور عطرآگینش می‌کنند و با احترام بر دست‌ها تشییع می‌نمایند و بعد به خاک می‌سپارند. ای انسان، آن‌گاه که مهمان خانۀ خدا می‌شوی، این احترام را تمرین کن. چون تا در حریم خانۀ حقّی، حق نداری مویی از سرت جدا کنی یا خراشی بر پوستت بیندازی. این یعنی احترام به بُعد خاکی. جسمت را از هوای نفس برهان تا ببینی چگونه خرامان به دنبال روح می‌رود. جسمت را رها کن تا اوج گرفتنش را ببینی. ببینی که چشمت نور می‌بخشد و سخنت زنده می‌کند. جسم شریف است، اگر تابع روح انسانی شود؛ و می‌تواند جان ببخشد، اگر از هوای نفس آزاد شود و دست در دست روح در آسمان وجود، پرواز کند @nabkotah110 کانال نکته های ناب