يَنْهَى وَلاَ ينْتَهِي، وَيأْمُر بِمَا لاَ يَأْتِي (از كسانى مباش كه) ديگران را از كار بد باز مى دارد; ولى خود نهى نمى پذيرد و ديگران را به كار خوب وا مى دارد; ولى خودش به آن عمل نمى كند بديهى است اگر انسان كسى را به چيزى امر كند به يقين به سبب آثار خوب و بركات آن است. با اين حال اگر عاقل باشد چرا خودش از آن بهره نگيرد و اگر ديگرى را از كارى باز مى دارد لابد به سبب زيان هاى آن است، با اين حال چرا خودش پرهيز نكند. آيا اين بى توجهى دليل بر آن نيست كه ايمان درستى به گفته هاى خود ندارد نهج‌البلاغه حكمت١٥٠ @nabkotah110 کانال نکته های ناب