صفحات زندگیم را ورق زدم تمامی لحظات ثبت شده ی خویش را دیدم ازگذشته های دور تابه امروز ولی نمیدانم که خدا را درکجا لحاظ کردم یاشاید آنجاکه باید ناظر میدیدم غایب دیدمش گناهانم کثیر و یافته هایم قلیل ندانستن هایم فراوان ومن همچنان سعی درکتمان کردن آن همان جاییکه آن دشمن قسم خورده ام مرا بانفسم برزمین زد ولی پروردگارا ، مهربانا ؛ میدانی همیشه به این آیه ات که میرسم آرام میشوم: قُلْ ياعِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛ خدایا من مانده ام و راهی که در پیش دارم به اندازه ی تمامی غفلت هایم ايَّاكَ نَعْبُدُ و ايَّاكَ نَسْتَعِينُ