گاه، بسیاریِ از رفتارها و یا نگاه های تند ما، و یا قهرها و کم محلی های خشونت آمیز ما، ریشه در صفت توقع دارند! توقعِ از دیگران، (حتی از نزدیک ترین افراد) سبب می شود، که انسان، بیش از آنکه، توجهش به عملکرد خودش باشد، به عملکردِ دیگران توجه کرده و از آنها، انتظار محبت، رفتار نرم، همکاری، و یا جبرانِ محبت های خودش را داشته باشد... و این سبب میشود که؛ در صورتِ عدمِ بازخوردگیری از دیگران، آرامشِ روحی خود را از دست داده، و به رفتار یا کلام خشونت آمیز (رنجش، کم محلی، قهر، نگاهِ تند، کلامِ بامنّت و کنایه، و یا حرکاتِ تُند و...) مبتلا میشود! اسلام، مؤمن حقیقی را فاقدِ صفت توقع میداند! مؤمنان حقیقی، همیشه از خودشان توقعِ بهترین رفتارها را دارند نه از دیگران! @nabkotah110 کانال نکته های ناب