متأسفانه بارها دیده‌ایم در دعوایی خیابانی، شخصی مشتی بر صورت دیگری می‌زند و او را لعنت می‌کند؛ دیگری پسرش پس از ازدواج به او سر نمی‌زند، عروسش را لعنت می‌کند؛ مادری فرزندش را لعنت می‌کند، چون مطیع اوامرش نیست؛ بیماری‌ بهبود پیدا نمی‌کند، پزشک را لعنت می‌کند که چرا نتوانسته او را شفا دهد! به راستی در این شرایط چه کسانی را لعنت می‌کنیم؟ فرزند و بستگانمان را؟ برادران و خواهران دینی‌مان را؟ آیا حقیقتاً این افراد، عامل مشکلات ما هستند؟! کینه، حسد، غضب و... که در قلب‌ لانه کند، عامل دلخوری از دیگران می‌شود. تنها با لعن کردن شیطان درون خودمان است که می‌توانیم به افق انسانیت نزدیک شویم. آن هم به صورت عملی، نه با لفظ و لعنت گفتن صوری! یعنی اگر از رذائل، عقده‌ها و گره‌هایی که قلبمان را کدر کرده است، آزادشویم، از توهمِ مقصر دانستن دیگران هم رها خواهیم @nabkotah110 کانال نکته های ناب