هر قدر دلت می‌خواهد و شیطان یاری‌ات می‌کند، بد باش. هر قدر می‌خواهی، سیاهی‌ات را آشکار کن. هر قدر توان داری، با ما بجنگ و در این جنگ، بی‌انصاف باش. در دنیای حقیقی، مانور بده و خودت را برترین بدان. فضای مجازی را پر کن از زرق و برق‌های پوشالی. اصلاً چند صباحی جوان‌های ما را هم فریفتۀ خودت کن. بگذار بعضی‌ها خیال کنند تو واقعاً برتری! بگذار کف‌های توخالی، همۀ دریا را فرابگیرند. اما بدان! بدان که ما حواسمان جمع است. فرق کف و آب را می‌دانیم. می‌دانیم کف، تمام‌شدنی است و آب، همیشگی. می‌دانیم در چشم‌برهم‌زدنی فرومی‌پاشی. ما به جبر، تو را می‌بینیم و با آداب و رسومت دست و پنجه نرم می‌کنیم؛ اما هوایی‌ات نمی‌شویم. شاید گاهی حواسمان به تو پرت شود؛ اما دلمان به جای دیگری گرم است. مراقبیم، منتظریم، جریان آب را می‌بینیم. حتی در همین زمان که مردانگی کمرنگ شده است، که شجاعت کمیاب شده است، ما تو را مبهوت می‌کنیم، نه تو ما را. تو با تمام قوایت تلاش کن که ما آب را فراموش کنیم؛ ولی ما ناگهان از دل همین زمان و همین جوان‌ها، مردهایمان را به رُخت می‌کشیم. تو خوانندگان و بازیگران و مدل‌ها را روانۀ ما کن؛ ما «محسن حُججی»‌هایمان را رو می‌کنیم. همان مردهایی که نگاهشان تو را می‌کُشد، نه سلاحشان؛ و این فقط ذره‌ای است از قدرت ما حواست نیست؟ برگ برنده، دست ماست @nabkotah110 کانال نکته های ناب