بعضی ها شبیه عطر بهارنارنج هستند در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت، نفس می کشی... آنقدر عمیق که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت در ریه هایت ذخیره کنی. بعضی ها شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارت؛ جانت را با جان و دل در هوایشان تازه می کنی. بعضی ها... اصلاً چرا باید از در و دیوار مثال بزنیم؟  بعضی ها،  آرامش مطلقند،  لبخندشان تلالو برق چشمانشان... بعضی ها بودنشان... همین ساده بودنشان... همین نفس کشیدنشان... یک عالم لبخند می نشاند روی گوشه ی لبمان