نهج البلاغه شـــرح‌ حـــکـــمـــت ١٠٨ وَإِنْ عَرَضَ لَهُ الْغَضَبُ اشْتَدَّ بِهِ الْغَیْظُ، وَإِنْ أَسْعَدَهُ الرِّضَى نَسِیَ التَّحَفُّظَ «هرگاه غضب بر او مستولى شود خشمش فزونى مى گیرد (و دست به هر کار خلافى مى زند) و اگر بیش از حد (از کسى یا چیزى) راضى شود (و به آن اطمینان پیدا کند) جانب احتیاط را از دست مى دهد» امیر المومنین امام علی علیه‌السلام در اين فراز سومین و چهارمین صفات رذیله اى را که در حد افراط و تفریط قرار دارند بیان مى کند ؛ غضب و خوش اعتمادى بى حساب به یقین هم حالت غضب که سرچشمه کارهاى نادرست مى شود جنبه افراط دارد و هم اعتماد بى حساب به افراد حد وسط میان این دو رضایت معتدل آمیخته با رعایت احتیاط است. @nabkotah110 کانال نکته های ناب