اگر کم‌کاری کنیم خودمان مقصریم
پرندگان زمان مشخصی را صرف آب و دانه دادن به جوجه‌هایشان می‌کنند تا بزرگ شوند و بال و پر درآورند. پس از مدتی آن‌ها را با خود به آسمان می‌برند و در کنارشان حرکت می‌کنند تا فنون پرواز را بیاموزند. سپس کم‌کم از فرزندانشان فاصله می‌گیرند تا آن‌ها بدون اتکا به مادر، بتوانند پرواز کنند و اوج بگیرند. حال اگر پرنده‌ای نتوانست خوب پرواز کند و زمین افتاد، نمی‌تواند به مادرش گله کند؛ چون مقصر خودش است و باید در مدتی که کنار مادرش بود، همه چیز را یاد می‌گرفت و قدرتمند می‌شد.
این دوران آموزش مستقیم جوجه از مادرش، شبیه دورانی است که ما انسان‌ها به‌طور مستقیم تحت جاذبۀ شعاع ولایت و تربیت خداوند متعال هستیم. ایامی مثل رجب، شعبان و مخصوصاً ماه مبارک رمضان. در این ایام، خدا با تمام ملائکه و کارگزارانش، به تغذیۀ روح و اندیشه و خیال ما می‌پردازد و تمام فوت‌وفن‌های پرواز را یادمان می‌دهد؛ تا بتوانیم در آسمان ماه‌های دیگر پرواز کنیم و به زمین نیفتیم.
حال اگر در ایام دیگر، اهمال یا کم‌کاری یا گناهی از ما سر بزند، حق نداریم از خدا و اعوانش گله کنیم که چرا ما را رها کردید تا در دام فتنه بیفتیم! مقصر خودمان هستیم که در برابر این همه نعمت‌ها و یاری‌ها توقعمان زیاد شده است. باید در این ایام نورانی، آن‌قدر قوی شده باشیم که بتوانیم در زمان‌های دیگر قدرتمند و بدون هیچ سستی و تزلزلی خدا را عبودیت کنیم.
@nabkotah110 کانال نکته های ناب