حبّ اهلبیت(علیهمالسلام) در جان ماست. این گنجینۀ گرانبها در اختیار ماست تا خلأهای درونمان را با آن پر کنیم؛ نه اینکه فقط در ذهن، آن ائمۀ نور را بشناسیم و دوست بداریم، اما در عمل، دنبالهرو ائمۀ نار باشیم که در رأسشان فرهنگ غرب است.
سازش این دو ضد، مانند آن است که بگوییم حضرت موسی(علینبیّناوآلهوعلیهالسلام) با فرعون یا حضرت ابراهیم(علینبیّناوآلهوعلیهالسلام) با نمرود آشتی کردهاند. ممکن نیست!
بهرهبرداری از گنج درونی ولایت، مساوی است با ترک ائمۀ نار در قلب و عمل؛ که نتیجهاش بسته شدن دریچۀ قلب به گناه، جاذبههای دنیا و حبّ و بغض شخصی و باز شدن آن به فضایل، طلب آخرت و اندیشههای توحیدی است.
@nabkotah110 کانال نکته های ناب