این روزها خیابان‌های شهر، پرتردد و شلوغ است. خانه‌تکانی‌ها هم شروع شده و هیاهوی بهار، همه جا را فرا گرفته است. از کنار مراکز خرید که عبور می‌کنی، می‌بینی مهمان عزیزی در راه است که همه برای استقبال از او، دنبال نو کردن لباس‌ها و گاهی وسایل خانه‌های خود هستند. بهار زیباترین فصل سال است و عجیب نیست که آمدنش همه را به وجد آورد. چه خوب هوای این روزها را داریم، چه زیبا در تدارک نوروزیم و چه به‌جاست این همه تلاش. البته بماند که بعضی‌ از ما از بس سر خود را شلوغ می‌کنیم، حواسمان به طراوت بهار نیست! بماند که یادمان می‌رود، زندگی می‌کنیم تا قلبمان شوق تازگی و نو شدن بگیرد، نه فقط جسممان ذوق اجناس جدید! و بماند که طمطراق دنیا بیشتر گوشمان را پُر می‌کند تا ندای فطری بهار! اما مگر نیاز جانمان ضروری‌تر نیست؟! مگر اوصاف زیبا در ما کمرنگ نشده است و نیاز به تازه‌شدن ندارد؟! مگر دلمان به هزار رنگ غیرخدایی آلوده نشده است و نیاز به غبار روبی ندارد؟ مگر آمدن بهاری‌ترین روزگار هستی، منتظر شکوفایی انسانیت ما نیست؟ همۀ ما در خلوت قلبمان، نیازهایش را درک می‌کنیم و حتی در شلوغ‌ترین لحظه‌ها می‌یابیم که تا چه اندازه به دنبال آرامش است. یک‌بار برای همیشه این تلنگر را جدی بگیریم و آغاز کنیم بهاری شدن را! اندکی درنگ و لحظه‌ای تصمیم؛ حرکتی پر از نشاط با قلبی پر از امید؛ برای مقصدی به وسعت رهایی و به طراوت بهار! @nabkotah110 کانال نکته های ناب