خداحافظی در عالم ماده یعنی جدایی و حرکت به مقصدی دیگر؛ یعنی جدایی از چیزی برای وصل شدن به چیز دیگر. مسئلۀ وداع در عالم معنا نیز به همین ترتیب است و انقطاعی محض در کار نیست؛ بلکه حرکت از رتبه‌ای است به رتبۀ دیگر. فراق از رتبۀ دانی و وصل شدن به رتبۀ عالی وجود.
در وداع از ماه مبارک نیز باید از ضیافت خدا خارج و به حضور برتری از او نائل شویم، تا نعمت‌هایی که در این مهمانی به ما چشانده است، به ظهور برسانیم و در زندگی شخصی و اجتماعی خود به کار ببندیم. در واقع با پایان ماه رمضان، از تمام نقص‌ها و گناهان و خودبینی‌هایی که طی این ماه به لطف خداوند رفع شده است، دور می‌شویم و به فطرت و جنبه‌های وجه‌اللهی وجودمان وصل می‌گردیم.
البته در تمام مراتب، نباید کسب توفیقات را از جانب خود ببینیم؛ بلکه باید توجه داشته باشیم فقط او بوده است که در سفرۀ خاص خود به ما عنایت کرده. پس همواره همۀ وجودمان را در مقابل او و انعام بی‌کرانش خاضع و خاشع می‌کنیم
@nabkotah110 کانال نکته های ناب