از ویژگی‌های آدم‌ها این است که: وقتی چیزی دارد تمام می شود برایشان عزیز می‌شود... وقتی شارژ دستگاه رو به آخر است چند درصد شارژ هم غنیمت است. در هوای گرم، سایه( حتی نبود آفتاب سوزان) یک نسیم خنک دلپذیر می‌شود. و در هوای سرد، کمی افتاب، دوست داشتنی است. وقتی دوست و یا نزدیکی را در کنارت نداری(از دست دادن کوتاه مدت مثل سفر یا طولانی مثل از دنیا رفتن) اندکی بودن او را تمنا می کنی... اصلا وقتی عزیزی از دست رفت، گویی همه کس، می‌شود. پاییز، بهار، زمستان و تابستان وقتی تمام می‌شوند و یا در فصول دیگر، انگار زیبایی شان بیشتر است. حتی خداوند، همراه و پناه بی‌نظیر و قدرتمند همه ما، که همیشه هست، هنگاه دوری و سختی و بلا، به یادمان می‌آید... و ما متاسفانه؛ همیشه دیر متوجه می‌شویم! خیلی زود دیر می شود... قدر داشته‌هایمان را بدانیم... اگر عزیزی از دست داده باشیم(پدر، مادر، خواهر، برادر، دوست...)، معنای نبودن‌ها را می‌فهمیم. ولی باز هم ضمانت نمی‌شود که قدر داشته‌ها را بدانیم... از هر فرصتی برای بازگشت به شکر نعمت‌ها و استفاده از فرصت‌ها، استفاده کنیم... ببخشیم، آشتی کنیم، پیش قدم شویم، که زود دیر می‌شود... #شکر_نعمت #ارتباط_موثر #اخلاق_معاشرت #توجه_به_داشته_ها .