«الحَمدُلله رَبِّ العالَمین» یعنی سپاس و ستایش تنها از آنِ الله است که ربّ جهانیان است. هر پدیدۀ زیبایی که در عالم می‌بینیم، جلوه‌ای از زیبایی رب است؛ پس فقط باید از او سپاسگزار باشیم. این پدیدۀ زیبا می‌تواند سیبی سالم یا گلی خوش‌بو باشد یا صفت اخلاقی پسندیدۀ مؤمنی یا علم عالِمی برجسته.
توجه به این نکته خیلی مهم است؛ چون وقتی در مسیر هدایت قرار بگیریم، زیبایی‌های خدا در افعال و صفات ما ظهور می‌کند؛ عفو، انفاق، صبر و... . گاهی هم در عالم خیال، تصورات قشنگی پیدا می‌کنیم و یا خواب‌های زیبایی می‌بینیم؛ هرگز نباید این زیبایی‌ها را از خود ببینیم. بلکه در تمام این پدیده‌های زیبا، باید ردپای خداوند را بیابیم تا برای خود شأن توهمی نسازیم و فکر نکنیم با علم و قدرت و ثروت خودمان به جایی رسیده‌ایم. این‌ها تنها مراحل مختلفی هستند که پروردگار برای پرورش ما در نظر گرفته است و مقصد نیستند.
آری؛ ما همچون موجیم و ربوبیت خدا مثل دریا. فراموش نکنیم دریاست که موج را به وجود می‌آورد و خروشان می‌کند؛ پس «الحَمدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهٰذا وَما كُنّا لِنَهتَدِیَ لَولا أَن هَدانَا اللَّهُ»
@nabkotah110 کانال نکته های ناب