قاسم؛ فرزند امام حسن مجتبی، هنوز بالغ نشده بود... وارد میدان شد... صورتش مثل تکه‌ای از ماه، درخشنده و زیبا... [چه کردند... آه...] امام حسین بالای سرش حاضر شد، او را در آغوش گرفت، تا در‌ کنار علی‌اکبرش ببرد... [نوجوان قدّی نداشت... انگار از عمویش رشیدتر شده بود...] سینه‌اش روی سینه‌ی عمو بود، ولی... پاهایش روی زمین کشیده می‌شد... 📚 مقتل الحسین (مقرم)، صفحه‌ی ۲۶۵