☆☆☆
اتفاقاتی که در زندگی ما می‌افتد، تنبیه الهی نیست.
در هر اتفاقی اگر قلبمان آرام است و زیبا می‌بینیم، اصلاً تنبیهی در کار نیست. اگر هم قلبمان آرام نیست، نگوییم خدا ما را در این میدان قرار داده؛ در واقع خودمان داریم خودمان را تنبیه می‌کنیم و نتیجهٔ حرکت و انتخاب‌هایمان است.
اینجا هم اگر رحمت خدا را دریابیم و به سویش برگردیم، او دستمان را می‌گیرد و خرابی را آباد می‌کند؛ طوری که حتی یادمان نیاید چه خطایی مرتکب شده‌ایم و چه خرابی‌ای به بار آورده‌ایم.
چنان‌که وقتی دست و پایمان می‌شکند، اگر دنبال درمانش برویم، جبران می‌شود و مدتی بعد دیگر اثری از آن نمی‌بینیم.
@nabkotah110 کانال نکته های ناب