☆☆☆: ما فرزند خود را بسیار دوست داریم؛ اما زمانی که بیماریم یا از دیرکردن همسرمان نگران هستیم، دیگر از شیرین‌زبانی‌های فرزندمان لذت نمی‌بریم؛ چون در ادراکمان مانع داریم. همان بچه را که همیشه دلمان برایش می‌رفت، دیگر نمی‌توانیم تحمل کنیم! به همین ترتیب باورهای شیرین ما سر جایش است؛ اما برای اینکه از آن‌ها تأثیر بگیریم، باید از عقده‌ها‌ی درونی رها شویم و دست از خودخواهی‌‌هایمان برداریم. تا زمانی که با اخلاق غلط خود، انس داریم، ارادۀ جدی برای عمل نداریم. مشکل، خودمانیم که پر از مانعیم؛ آن هم بدترین مانع یعنی فرهنگ و روحیۀ خودخواهی. این است که زیبایی حق را نمی‌یابیم. @nabkotah110 کانال نکته های ناب