«درباره نوچه‌پروری!» 🔻 یکی از موارد تحریف، معناکردن کار تشکیلاتی به نوچه‌پروری است. برخی سمّ نوچه‌پروری را به مدیریت‌ها تزریق می‌کنند، به ویژه جوانان انقلابی را آلوده می‌سازند و از این کار به عنوان تشکیلاتی‌بودن و داشتن سرمایه انسانی یاد می‌کنند. 🔻 تشکیلاتی‌بودن با هم‌کاری، انسجام، با ارتباط، برنامه‌ریزی و هدف‌مندی، با شناخت نیروها و تقسیم کار و مشارکت، با تقدم ضوابط بر روابط، با نظارت و ارزیابی متقابل نیروها معنا پیدا می‌کند. این مؤلفه‌ها اگر همه با هم باشد، استحاله فرد در تشکیلات را شاهد نیستیم. در غیر این‌صورت، تشکیلات و سازمان هم طاغوتی خواهد بود، حتی اگر نام اسلام و مردم را در پیشانی داشته باشد. تشکیلاتی‌کارکردن، خوب است، هرچند می‌تواند دچار آفت باشد. 🔻 اما نوچه‌پروری از آغاز، خودش یک آفت است. روابطی بر اساس منفعت متقابل شکل می‌گیرد هرچند ممکن است توهم خدمت و مبارزه و... در بین باشد. روابط افراد در نسبت با یک فرد تنظیم می‌شود. یکی، شمع جمع می‌شود و بقیه، جایگاه و هویت خود را در نسبت با او - و نه در نسبت با اهداف و ضوابط - تعریف می‌کنند. 🔻 در نوچه‌پروری، یک فریب بزرگ وجود دارد. افراد توسط فردی که محور است، رشد پیدا نمی‌کنند؛ بلکه به خدمت گرفته می‌شوند، در ازای فرصت خدمت، متنعم می‌شوند؛ و هم‌زمان مدیون می‌گردند. جزء تیم می‌شوند -تیم مدیریتی، تیم رسانه‌ای - در عوض، فردیت و قدرت تشخیص را واگذار می‌کنند. تا آن‌جا که چشم باز می‌کنند و می‌بینند صحبت از ضابطه حرکت و تشخیص فردی، به ناسپاسی و قدرنشناسی و تک‌روی معنا می‌شود. 🔻 نوچه‌پروری، یک آفت است. به چاپلوسی و بی‌شخصیتی دامن می‌زند. افرادی تحویل می‌دهد بی‌هویت و بی‌ضابطه که می‌توانند تناقض‌ها را با وقاحت جمع کنند. نوچه‌پروری یک شیوه طاغوتی برای پیشرفت و گسترش نفوذ است. 🔻 خطر مهم نوچه‌پروری بین نیروهای انقلابی این است که نیروهای انقلابی را به نام ارزش‌ها، به نام انقلاب از انقلاب می‌گیرد. نیروهای انقلابی را به افرادی فرصت‌طلب، توجیه‌گر و محافظه‌کار تبدیل می‌کند که خدمت را هم به چشم فرصتی برای جلب منفعت و تثبیت جایگاه و نردبانی برای دست‌یابی به جایگاه دیگر تبدیل می‌کند. نوچه‌ها هم از رشد نوچه‌پرور، شاد می‌شوند؛ او که رشد کند، نوچه‌ها هم بزرگ می‌شوند. منبع: @iisociology @qoqnoos2