به‌نام‌او «برد پیت و اذان مغرب» اذان به آجرهای خانه بها می‌دهد، به غذای سر گاز مزه می‌دهد، نور خانه را زیاد می‌کند بی‌آن‌که به منبع نوری وصل باشد. اصلاً اذان خودش منبع نور است، مثل یک جسم منیر، مثل خورشید. صدای اذان می‌آید و من دنبال شبکه‌ای که اذان مؤذن‌زاده را داشته باشد. کنترل تاب می‌خورد توی دستم تا می‌رسم به شبکه ورزش. یک صفحه سفید و کلی درصد و دو پرچم که مال ایران نبود. کلی گذشت تا صفحه اصلی بیاید. حالا آن گوشه صفحه نوشته‌شده: اذان مغرب به‌ افق تهران. تازه مجری شروع می‌کند به تذکر اذان. بعد با هیجان به تعریف بازی شروع نشده می‌پردازد. بازیکن‌ها خودشان را برای تنیس گرم می‌کنند. همان موقع آقای برد پیت روی صفحه ظاهر می‌شود و چیپس خوردنش توجه مجری را به خود جلب می‌کند و شروع می‌کند به واکنش. برد پیت چیپس می‌خورد و هنوز گوشه تصویر نوشته است اذان مغرب به افق تهران... برایم سؤال شد این بازی که نمی‌دانم کجا با کجاست؟ و هنوز شروع نشده و تلویزیون مجبور است حاشیه زمین را نشان می‌هد چه اهمیتی دارد؟ مدیر محترم شبکه محترم ورزش! یک سؤال را جواب بدهید: اذان کلاً چند دقیقه است؟ -----------❀❀✿❀❀--------- ✍ فاطمه میری‌طایفه‌فرد @del_gooye