«این جنگ، جنگ اراده، هویت و تاریخ است» (واکنش بکر جبر زعبی، مترجم و برنامه‌ساز عرب به تجاوز علیه ایران ِما) آیا می‌دانستید که یک ایرانی ممکن است بیست‌سال صرف بافتن یک قالی کند؟ گره به گره... نخ به نخ... در این مدت، ممکن است حكومت‌هایی نابود شوند، نظام‌هایی سقوط کنند و طومار عصری قبل از آن‌که فرش او به پایان برسد پیچیده شود و هیچ مشکلی هم با این موضوع ندارد! ▫️ آیا نتانیاهو لحظه‌ای مکث کرده و از خود پرسیده با چه کسانی تصمیم به رویارویی گرفته‌ام؟ آیا اسرائیلی‌ها می‌دانند وارد چه نوع جنگی شده‌اند؟ ▫️ ایرانی به‌طور تاریخی واکنشی عمل نمی‌کند؛ نه فریاد می‌زند، نه شتاب می‌کند. او می‌نشیند، سکوت می‌کند، روی شن‌ها با حوصله نقشه‌ای می‌کشد و بعد آن را با نخ و سوزن اجرا می‌کند، نه با موشک و دوربین. چهارصد سال با روم جنگیدند. در جنگ با عراق، یک میلیون شهید دادند، اما نلرزیدند. آیا کسی را سراغ دارید با چنین شخصیتی؟ چه کسی می‌تواند صبر کند تا درختی رشد کند و اولین پسته‌اش را بشکافد؟ آن‌ها برای پیروزی سریع نمی‌جنگند و جنگ را برای رأی در انتخابات آغاز نمی‌کنند. آن‌ها باور دارند که زمین میراث صابران است که جنگ، فقط جنگ موشک‌ها نیست، بلکه جنگ اراده، هویت و تاریخ است. همدانی در گذشته توصیفشان کرده بود: «عاقل، سخت‌کوش، صبور، نیرومند در کار». تصور کن ارتشت وارد جنگ با چنین ذهنیتی شود، در حالی که حتی یک سطر درباره آن نخوانده‌ای. آیا نتانیاهو درباره طبیعت مردم فارس مطالعه کرده است؟ آیا درک کرده این‌ها چه کسانی هستند؟ یا صرفاً در شیپور دمیده و پنداشته جنگ همان‌گونه که آغاز می‌شود، با یک فرمان پایان می‌یابد؟ امروز اسرائیل نه با یک ارتش یا دولت، بلکه با یک تفكر بافنده مواجه است. با ملتی تاریخی، ریشه‌دار و کهن. با ذهن‌هایی که می‌دانند کی باید صبر کنند و کی باید ضربه بزنند. زمان برای آن‌ها ترسناک نیست... بلکه ابزار است. چرا ایرانی قالی‌باف شد؟ چرا اول شمشیر برنداشت؟ شاید چون کسی که ارزش زمان را می‌داند، می‌داند آن‌که صبر می‌کند، پایان را می‌نویسد. ✍🏻 #بکر_جبر_زعبی 🚩 حماةالحق ▫️@homaatt ▫️@qoqnoos2