🔴چرا سریال های تلوزیونی اغلب مثل گذشته دیده نمی شوند؟ جدای از بحث جذابیت و سایر قضایا افزایش روش های سرگرمی از گسترش فضای مجازی،گیم و بازی های کامپیوتری، افزایش تولید و پخش آثار خارجی و ایرانی در فضاهایی خارج از تلوزیون باعث می شود تمرکز مخاطبان دیگر فقط روی سریال تلوزیونی نباشد و حتی گاهی مدت ها بعد یا در بازپخش ها یک سریال جدید را ببینند. ضمن اینکه چون مخاطب هیچ ذهنیتی نسبت به اثر جدیدی که در تلوزیون پخش میشود، یا حتی بازیگرانش ندارد، به خصوص اینکه در بسیاری از آثار از بازیگران جدید یا کمتر شناخته شده استفاده می شود، همین باعث شده اشتیاقی برای تماشای آن اثر نداشته باشد. بلکه اگر بعدا در مورد جذابیتش بشنود علاقه مند به تماشای آن اثر بشود. برای نمونه در سالهای اخیر سریال های چند فصلی و دنباله دار بیش از سایر سریال ها مخاطب داشته اند، چرا؟ چون مخاطب از آنها یک ذهنیت دارد و به همین دلیل حتی بدون تبلیغات یا با تبلیغات کم هم مشتاق دیدن آن اثر می شود. یعنی حتی اگر آن اثر جذابیت زیادی هم در فصل جدیدش نباشد به سبب ذهنیت مخاطب و آشنا بودن شخصیت ها برای دیدنش اشتیاق دارد. نون خ، پایتخت و زیرخاکی از نمونه های این قضیه هستند که علاوه بر کمدی بودن علت دیگر دیده شدنشان ذهنیت داشتن مخاطب نسبت به آنهاست! بنابراین تبلیغات مناسب برای آثار تلوزیونی امروز یک اصل مهم به حساب می آید. یعنی خود صداوسیما باید آثارش را تبلیغ کندتا بهتر دیده شود. مثلا به هالیوود نگاه کنید. وقتی سریال جدیدی آغاز می شود، حتی اگر آن اثر بازیگران اصلی اش همگی ناشناخته، جدید یا کمتر شناخته شده باشند با تبلیغات گسترده در مخاطب ایجاد اشتیاق برای دیده شدن آن اثر می کنند اما این اصل در کشور ما هنوز به خوبی درک نشده به خصوص در تلوزیون! واقعیت این است وقتی بازیگران یک اثر برای مخاطب ناشناس باشند یا محبوبیت زیادی نداشته باشند و وقتی مخاطب از داستان اثر هم اطلاع دقیقی ندارند، با این همه روش های سرگرمی جدیدی که در اختیارش هست ممکن است اصلا رغبت نداشته باشد آن اثر را تماشا کند. آثاری هم بوده اند که علیرغم داشتن بازیگران جدید یا کمتر شناخته شده آمار مخاطبان خوبی کسب کردند. مثلا سریال 19 قسمتی هشت پا سال گذشته بالای سه میلیون مخاطب فقط تلوبیون داشت. این جدای از آمار تماشاگرانی است صرفا از خود تلوزیون سریال را دنبال می کنند.این آمار از این جهت برای این سریال قابل توجه است که نه بازیگران خیلی سرشناش داشته است، نه مدت زمانی طولانی پخش شده که مخاطب وقت آشنایی زیادی با آن داشته باشد، یعنی در حدود سه هفته توانسته به چنین آماری دست یابد و البته الحق هم سریال جذاب و پرکششی در ژانر پلیسی بود. و سریالی مثل تانک خورها هم با سی قسمت چنین آماری در تلوبیون داشت. و سریال سوجان در 60 قسمت که بازیگران نقش اصلی اش بازیگران کمتر شناخته شده یا جدید بودند بیش از 16 میلیون بازدید تلوبیون داشت. هرچند تلوبیون تنها منبع آمارگیری صداوسیما نیست و نظرسنجی ها به روش های دیگری صورت میی گیرد اما یکی از منابع آماری برای صداوسیما همین تلوبیون به حساب می آید که می تواند به درک میزان مخاطبان هر اثری کمک کند. خلاصه اینکه دوران سریال های خیابان خلوت کن در همه جای دنیا تمام شده و مخاطب سبد متنوعی از سرگرمی در اختیار دارد و تلوزیون دیگر تنها منبع سرگرمی اش نیست و تازه می تواند اگر موفق به دیدن اثر از تلوزیون نشد از سایت هایی مثل همین تلوبیون آن را تماشا کند پس محدودیت زمانی گذشته را نیز ندارد و دستش امروزه خیلی باز است. با اینحال با مدیریت نحوه تبلیغات می شود به دیده شدن آثار تلوزیونی کمک کرد. س.مرتضویان https://eitaa.com/sedaye_irani