📖آیه امروز📖 سوره نساء(4) آیه ۴ آیه چهارم وَءَاتُواْ النِّسَآءَ صَدُقَتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَکُمْ عَنْ شَىْ‏ءٍ مِّنْهُ نَفْساً فَکُلُوهُ هَنِیئاً مَّرِیئاً(4) #ختم_قرآن تفسیر👇 کلمه‏ «نِحلَة» به گفته‏ راغب اصفهانى، از «نَحل» به معناى زنبور عسل است. چون زنبور عسل به مردم عسل مى‏ بخشد و توقّعى هم ندارد، به هدیه هم «نحلة» گفته مى‏ شود. البتّه بعضى مفسّرین «نحلة» را به معناى «دَین» گرفته ‏اند. یعنى مهریّه، دَین و بدهى قطعى مرد است. در حدیث است: بهترین اموال خویش را براى سه مصرف قرار دهید: ۱- مهریّه ۲- حج ۳- کفن گر بهترین اموال را صرف مهریّه کنید، فرزندان شماصالح مى ‏شوند. پیام ها: 1_پرداخت مهریّه به زن حقّ او و الزامى است. «و آتوا النساء...» ۲- مهریّه، نرخ زن نیست، بلکه نشانه‏ صداقت مرد در علاقه و دوستى به همسر است. «صدقاتهن» ۳- زن، مالک مهریه‏ خود است. پدر و بستگان زن، حقّ گرفتن مهریه‏ او را براى خود ندارند. «آتوا النّساء صدقاتهن» ۴- مهریّه، بهاى زن نیست، بلکه هدیه‏ مرد به همسرش مى ‏باشد. «نحلة» ۵ - زن، در گرفتن یا بخشیدن مهریه، آزاد و مستقل است. «فان طبن لکم» ۶- مال گوارا، مالى است که صاحبش آنرا با طیب خاطر و رضایت ببخشد. «فان طبن... هنیئاً» ۷- رضایت ظاهرى کافى نیست. رضایت قلبى لازم است. بخشش‏ هاى اکراهى، اجبارى و یا رودربایستى اعتبار ندارد. «طبن... نفساً» ۸ - مهر و هبه، از اسباب مالک شدن است. «صدقاتهنّ، فَان طبن لکم عن شى‏ء» ۹- زنان تحت تأثیر عواطف همه‏ مهر خود را نبخشند. «شى‏ء منه» چون در جاهلیّت و بعضى اقوام، مهریه زن را پدر یا بستگان مى ‏گرفتند، خداوند در قرآن، ابتدا نام گیرنده را برد و فرمود: «و اتوا النساء» مهریه را به خود زن بدهید و نفرمود: «واتوا صدقات النساء» مهریه زنان را بپردازید، تا گیرنده هر که بتواند باشد. @shahid_modafe_haram_miladheidari