📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۲۳ آیه بیست و سوم حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَبَنَاتُكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ وَعَمَّاتُكُمْ وَخَالَاتُكُمْ وَبَنَاتُ الْأَخِ وَبَنَاتُ الْأُخْتِ وَأُمَّهَاتُكُمُ اللَّاتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ مِنَ الرَّضَاعَةِ وَأُمَّهَاتُ نِسَائِكُمْ وَرَبَائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ مِنْ نِسَائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَإِنْ لَمْ تَكُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ وَحَلَائِلُ أَبْنَائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلَابِكُمْ وَأَنْ تَجْمَعُوا بَيْنَ الْأُخْتَيْنِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا(۲۳) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: «شیخ طوسى» گوید: درباره اين قسمت آيه «وَحَلائِلُ أَبْنائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلابِكُمْ»، عطا گويد: در موقعى نازل گرديد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله زوجه زيد بن حارثه را (پس از كشته شدن زيد در جنگ) به زوجيت گرفت و مشركين در اين باره به گفت و شنود پرداخته بودند. تفسیر👇 در اين آيه گروه‌هايى از زنان كه به انسان محرمند و ازدواج با آنان حرام است، ذكر شده است. محرميّت و حرمت ازدواج از سه راه حاصل مى‌شود: 1. ولادت (ارتباط نسبى) 2. ازدواج (ارتباط سببى) 3. شيرخوارى (ارتباط رضاعى) تحريم ازدواج با محارم در اديان پيشين نيز بوده است. ازدواج با غير محارم، عامل گسترش ارتباط خانواده‌ها است. ازدواج همزمان با دو خواهر، معمولًا آنان را به حسادت و رقابت شخصى و جنسى مى‌كشاند و علاقه‌هايشان به عداوت مى‌انجامد. شايد نهى به اين خاطر باشد. وَ أَنْ تَجْمَعُوا بَيْنَ الْأُخْتَيْنِ‌ ... پیام ها 1- اختيار حرام و حلال كردن همه چيز (خوردنى‌ها، نوشيدنى‌ها، معاملات، عقد و ازدواج‌ها ...) تنها براى خداست. «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ» 2- شير مادر، همچون تولّد از مادر، يكى از اسباب محرميّت است. در انتخاب دايه دقّت كنيم. «أُمَّهاتُكُمُ اللَّاتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَ أَخَواتُكُمْ مِنَ الرَّضاعَةِ» 3- به دخترانى كه از شوهر قبلىِ زن شما هستند و در خانه شما زندگى مى‌كنند، به چشم دختر خود نگاه كنيد و مربّى آنان باشيد. «وَ رَبائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ» 4- قانون عطف به ماسبق نمى‌شود. «إِلَّا ما قَدْ سَلَفَ» (كسانى كه قبل از تحريم، دو خواهر را به عقد خود در آورده‌اند، كيفرى ندارند گرچه بعد از اعلام اين قانون بايد يكى از خواهران را نگه داشته و ديگرى را رها كند.) @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۲۴ آیه بیست و چهارم وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۖ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَٰلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ ۚ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا(۲۴) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: «شیخ طوسى» گوید: بعضى به استناد و استدلال به خبر ابوسعيد الخدرى گويند: اين آية درباره اسراى اوطاس نازل گرديده است. ولى عده اى اين خبر را ضعيف شمرده و گويند اسراى اوطاس بت‌پرست بودند، سپس مسلمان گرديدند. محمد بن يعقوب كلينى بعد از چند واسطه از سهل بن زياد و نيز على بن ابراهيم بعد از سه واسطه از ابوبصير روايت كنند كه از امام محمدباقر عليه‌السلام درباره متعه سؤال شد. فرمود: آيه «فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ» درباره آن نازل شده است و نيز كلينى از على بن ابراهيم و او بعد از سه واسطه از امام صادق علیه‌السلام نقل كرده كه اين آيه درباره متعه نازل گرديده است و باز هم كلينى از على بن ابراهيم و او بعد از سه واسطه از زرارة روايت كند كه عبدالله بن عمير الليثى نزد امام باقر عليه‌السلام آمد و راجع به متعه زنان سؤال كرد. امام فرمود: خداوند آن را در كتاب خود و بر زبان رسول خويش حلال فرموده، بنابراين تا روز قيامت حلال خواهد بود. سپس عبدالله به امام عليه‌السلام عرض كرد يا اباجعفر شما چنين مى فرمائيد، در صورتى كه عمر بن الخطاب آن را حرام كرده و مردم را از اين عمل بازداشته است و من به خدا پناه مى برم از عملى كه شما آن را حلال شمرده در حالتى كه عمر بن الخطاب آن را حرام نموده است. امام فرمود: تو بر قول صاحب خودت باش ولى من بر قول رسول خدا صلی الله علیه و آله خواهم بود و نيز بدان كه قول پيامبر حق بوده و قول صاحب تو باطل مى باشد، و نيز باز هم كلينى بعد از سه واسطه از ابان بن عثمان او از ابومريم او از امام صادق عليه‌السلام نقل كند كه فرمود: متعه از امورى است كه خداوند آن را در قرآن نازل فرموده و بر لسان رسول خويش جارى ساخته است. و نيز كلينى از على بن ابراهيم و او بعد از چهار واسطه از عبدالرحمن بن ابى عبدالله نقل كند كه گويد: از ابوحنيفه شنيدم كه گفت: از امام صادق عليه‌السلام درباره متعه سؤال كردم. امام فرمود: كدام يك از دو متعه، حج و نساء را سؤال مي‌كنى؟ ابوحنيفه گفت: از متعه زنان سؤال مي‌كنم كه آيا چنين متعه اى حقيقت دارد يا خير؟ امام فرمود: مگر قرآن نخوانده اى؟ و به اين آية توجه نكرده اى؟ كه فرمايد: «فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً». ابوحنيفه گفت: قسم به خدا كه تا آن وقت متوجه آن نشده بودم، و نيز عبدالله بن جعفر الحميرى بعد از چند واسطه از بكر بن محمد نقل نمايد كه از امام جعفرصادق عليه‌السلام راجع به متعه سؤال كردم، اين آيه را قرائت فرمود. محمد بن مسلم از امام محمدباقر عليه‌السلام نقل و روايت كند كه امام فرمود: جابر بن عبدالله از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت كرده و گويد كه با پيامبر در جنگ شركت كرده بوديم و پيامبر متعه را حلال كرد و آن را حرام نشمرد، عبدالله بن عباس هميشه مى گفت، اين مردم راجع به حقيقت آيه متعه كافر مى شوند، در صورتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله متعه را حلال شمرده و حرام نفرمود. و نيز ابوبصير از امام باقر عليه‌السلام درباره متعه نقل كرده كه فرمود: اين آيه درباره متعه نازل شده و نيز درباره اين قسمت از آيه مزبور «وَلا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما تَراضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ» فرمود: چه خوبست كه مرد و زن با يكديگر تراضى نموده يعنى هم به اجرت متعه افزوده و هم به مدت آن بيفزايند در صورتى كه مدت آن تمام شده باشد و البته اين زن از براى ديگرى حلال نخواهد بود تا اينكه عده وى منقضى شود، عده آن دو حيض است. و نيز باز ابوبصير از امام باقر عليه‌السلام نقل نمايد كه راجع به اين آيه فرمود: منظور آن اينست كه زنى را براى مدتى به عقد خويش درآورد و سپس بعد از انقضاء مدت آن، دوباره مدت مزبور را تجديد كند. سعد بن عبدالله از قاسم بن الربيع الوراق و نيز محمد بن حسين بن ابى‌الخطاب و محمد بن سنان از صباح يا مناح المداينى او از مفضل بن عمر روايت كند كه به امام صادق عليه‌السلام نوشت و امام طى نامه مفصلى كه مرقوم داشت راجع به متعه چنين نوشت: هنگامى كه مردى بخواهد زنى را بنا به كتاب خدا و سنت رسول او به متعه خويش درآورد، مى تواند با اجرت معين بين خود تراضى به عمل آورند.

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۲۵ آیه بیست و پنجم وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْكُمْ طَوْلًا أَنْ يَنْكِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ فَتَيَاتِكُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِكُمْ ۚ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ ۚ فَانْكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ ۚ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ ۚ وَأَنْ تَصْبِرُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(۲۵) #ختم_قرآن تفسیر👇 چنانكه در نكته‌هاى آيه‌ى قبل گفته شد، مراد از «الْمُحْصَناتِ الْمُؤْمِناتِ» در اين آيه، زنان آزاد است. زيرا در مقابل آن، «فَتَياتِكُمُ الْمُؤْمِناتِ» بكار رفته كه به معناى كنيزان است. قرآن‌در جاى ديگر نيز در مورد كنيزان، واژه‌ى «فتيات» را بكار برده و مى‌فرمايد:«لا تُكْرِهُوا فَتَياتِكُمْ عَلَى الْبِغاءِ» كنيزان خود را برارتكاب زنا اجبار نكنيد. كلمه‌ى «اخدان»، جمع «خِدن» به معناى دوست ورفيق است، امّا معمولا در مورد كسانى به كار مى‌رود كه ارتباط با آنها به صورت پنهانى وبراى امور نامشروع است. اين كلمه در مقابلِ «مسافحات» بكار رفته كه به معناى كسانى است كه زناى آشكار و علنى دارند. كلمه‌ى «طَول» به معناى توانايى و داشتن امكانات است و كلمه‌ى «عَنت» به معناى سختى و رنج و مشكلات است. كسانى كه مالك كنيز مى‌شوند، بدون آنكه نيازى به عقدِ ازدواج باشد، حقّ آميزش با او را دارند. لذا مراد از ازدواج با كنيزان كه در اين آيه مطرح شده است، ازدواج با كنيز ديگران است كه بايد با اجازه‌ى صاحبان آنها باشد. گرچه ازدواج با كنيزان نكوهيده است، امّا در ميان آنها زنان برجسته‌ى بسيارى بوده‌اند كه صاحب كمالات بوده و به همين جهت برخى اولياى خدا آنان را به همسرى گرفته و از آنان صاحب فرزندانى بزرگ شده‌اند. پیام ها 1- در اسلام، براى موضوع ازدواج، بن‌بست نيست. «وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ» 2- قانونگذار بايد به نيازهاى طبيعى افراد جامعه از يك‌سو و فشارهاى اقتصادى آنان از سوى ديگر توجّه داشته باشد. وَ مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ‌ ... 3- ازدواج با كنيز را تحمّل كنيد، ولى ننگ گناه را هرگز. «فَمِنْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ» 4- از ازدواج با زن آزاد مى‌توان صرف نظر كرد، ولى از شرط ايمان نمى‌توان گذشت. «فَتَياتِكُمُ الْمُؤْمِناتِ» 5- ايمان، شرط اساسى هر ازدواجى است. «الْمُحْصَناتِ الْمُؤْمِناتِ‌، فَتَياتِكُمُ الْمُؤْمِناتِ» 6- ايمان ظاهرى براى ازدواج كافى است، ما مأمور به باطن نيستيم. «وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمانِكُمْ» 7- ازدواج با كنيز، حقارت نيست. «بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ» 8- رضايتِ مالك كنيز در ازدواج، مانند اذن پدرِ دختر، شرط است. «بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ» 9- مالكان بدانند كه كنيزان از اهل خودشانند. «اهلهنّ» 10- به كنيزان نيز مثل زنان آزاد، بايد مهريه نيكو داد. «آتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ» 11- مهريه را به خود كنيز بدهيد. حقوق اقتصادى و اجتماعى بردگان بايد مراعات شود. «آتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ» 12- ميزان مهريه بايد بر اساس عُرف و شئون زن باشد. «بالمعروف» 13- شرطِ بقاى ازدواج، پاكدامنى، دورى از فحشا و روابط نامشروع است. مُحْصَناتٍ غَيْرَ مُسافِحاتٍ‌ ... 14- مجازات زن بدكار اگر كنيز باشد، به خاطر كنيز بودن و محروميّت‌هاى آن، به نصف كاهش مى‌يابد. «فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ ما عَلَى الْمُحْصَناتِ» 15- فراهم آوردن ازدواج‌هاى سهل و آسان در جامعه، راه جلوگيرى از مفاسد جنسى است. «ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ» 16- سالم‌سازى روانى از اهداف اسلام است. «ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ» 17- گاهى صبر وخويشتن‌دارى، از برخى ازدواج‌ها بهتر است. «وَ أَنْ تَصْبِرُوا خَيْرٌ لَكُمْ» @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۲۶ آیه بیست و ششم يُرِيدُ اللَّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَيَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَيَتُوبَ عَلَيْكُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(۲۶) #ختم_قرآن تفسیر👇 1- سنّت خداوند، هدايت، بيان و ابلاغ است. «لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَ يَهْدِيَكُمْ» 2- از سنّت‌هاى خوب گذشتگان بايد تبعيّت و تقليد كرد. «سُنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ» 3- احكام و مقرّرات اسلام درباره‌ى ازدواج، همانند احكام ساير اديان آسمانى گذشته است. «سُنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ» 4- خداوند، لطف خويش را به انسان برمى‌گرداند. «يَتُوبَ عَلَيْكُمْ» 5- موارد مجاز يا ممنوع ازدواج، براساس علم وحكمت ومصلحت است. «وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ» "وَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَ يُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَواتِ أَنْ تَمِيلُوا مَيْلًا عَظِيماً" آزادى‌هاى جنسى در ديد اوّل، نوعى لذّت و كامجويى است، ليكن با توجّه به عوارض فردى و اجتماعى آنها، بزرگ‌ترين سقوط و انحراف است. بى‌بند وبارى، جسم را ذوب، فكر را مشغول، اموال را تباه و اطمينان را سلب مى‌كند. ميل به تشكيل خانواده را از بين مى‌برد، فرزندان نامشروع به جامعه تحويل مى‌دهد، امراض مقاربتى و روانى به ارمغان مى‌آورد و در يك كلمه، آزادى جنسى، بزرگ‌ترين اسارت‌ها را به دنبال دارد. پیام ها 1- محدوديّت‌ها و قيودى كه در ازدواج مطرح است، رمز لطف خدا به انسان و جامعه‌ى بشرى است. «وَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ» 2- در مسير شهوترانان گام ننهيد و از آنان تقليد نكنيد، كه دشمن شمايند. «يُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَواتِ ...» 3- هوسبازان بى‌بند و بار، به چيزى جز غرق شدن شما در شهوات، قانع نمى‌شوند و مى‌خواهند شما رفيق راهشان باشيد. «أَنْ تَمِيلُوا مَيْلًا عَظِيماً» 4- اخلاق جنسى در اسلام، معتدل و دور از افراط و تفريط است، ولى هوسبازان راه افراطى را براى شما مى‌خواهند. «مَيْلًا عَظِيماً» 5- در انتخاب راه دقّت كنيم. در آيه دوبار كلمه «يُريد» به كار رفته است؛ يك اراده از خداى عليم حكيم و يك اراده از هوسبازان بدخواه. به سراغ كدام اراده‌ها مى‌رويم. وَ اللَّهُ يُرِيدُ ... يُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَواتِ‌ @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آيه امروز📖 سوره نساء(۴) آيه ۲۷ آيه بیست و هفتم وَاللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَيُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَنْ تَمِيلُوا مَيْلًا عَظِيمًا(۲۷) #ختم_قرآن تفسیر👇 آزادى‏ هاى جنسى در دید اوّل، نوعى لذّت و کامجویى است، لیکن با توجّه به عوارض فردى و اجتماعى آنها، بزرگ‏ ترین سقوط و انحراف است. بى‏بند و بارى، جسم را ذوب، فکر را مشغول، اموال را تباه و اطمینان را سلب مى‏کند. میل به تشکیل خانواده را از بین مى‏برد، فرزندان نامشروع به جامعه تحویل مى‏ دهد، امراض مقاربتى و روانى به ارمغان مى‏آورد و در یک کلمه، آزادى جنسى، بزرگ‏ترین اسارت‏ ها را به دنبال دارد. پیام ها ۱- محدودیّت‏ ها و قیودى که در ازدواج مطرح است، رمز لطف خدا به انسان و جامعه‏ بشرى است. «واللّه یریدان یتوب علیکم» ۲- در مسیر شهوترانان گام ننهید و از آنان تقلید نکنید، که دشمن شمایند. «یرید الّذین یتّبعون الشهوات...» ۳- هوسبازان بى‏بند و بار، به چیزى جز غرق شدن شما در شهوات، قانع نمى‏ شوند و مى‏ خواهند شما رفیق راهشان باشید. «ان تمیلوا میلاً عظیماً» ۴- اخلاق جنسى در اسلام، معتدل و دور از افراط و تفریط است، ولى هوس‏ پرستان راه افراطى را براى شما مى‏ خواهند. «میلاً عظیماً» ۵ - در انتخاب راه دقّت کنیم. در آیه دوبار کلمه «یُرید» به کار رفته است؛ یک اراده از خداى علیم حکیم و یک اراده از هوسبازان بدخواه. به سراغ کدام اراده‏ ها مى‏رویم. «واللّه یرید... یرید الّذین یتّبعون الشهوات» @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۲۸ آیه بیست و هشتم يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ ۚ وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا(۲۸) #ختم_قرآن تفسیر👇 در اين سه آيه‌ى اخير، گوشه‌اى از الطاف خداوند در امر ازدواج پى در پى نقل شده است. خداوند احكام را براى شما بيان مى‌كند، «لِيُبَيِّنَ لَكُمْ» راه نشان مى‌دهد، «يَهْدِيَكُمْ» لطف خود را به شما برمى‌گرداند، «يَتُوبَ عَلَيْكُمْ» و بر شما آسان مى‌گيرد، «يُخَفِّفَ عَنْكُمْ» و اين همه به خاطر آن است كه انسان در برابر طوفان غرايز، ناتوان، و قدرت صبر و خوددارى او اندك است. پیام ها 1- اسلام، دين آسانى است و بن‌بست ندارد. «يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ» 2- تكاليف دينى، براساس توان وطاقت انسان است. «يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ» 3- مشكل‌تراشى در ازدواج، خلاف خواست خداست. «يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ» 4- پيروى و پايبندى شما در احكام ازدواج، زمينه‌ى سبكبارى و دورماندن جامعه از آفات و مشقات است. «يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ» 5- انسان در برابر غريزه‌ى جنسى ضعيف است. «خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِيفاً» 6- ميان تكوين و آفرينش انسان، و تشريع و احكام الهى هماهنگى است. يُخَفِّفَ‌ ... ضَعِيفاً @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۲۹ آیه بیست و نهم يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ ۚ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا(۲۹) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: اسباط بن سالم گويد نزد امام جعفر صادق عليه السّلام بودم مردى از امام راجع باين آية سؤال كرد، فرمود منظور از نهى در آيه و نخوردن اموال از روى باطل همان قمار است. و راجع باين قسمت از آيه: وَ لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ روايت مرفوعا نقل گرديده كه مرد مسلمان به تنهائى بمشركين حمله ميكرد و در اين حمله يا كشته ميشد و يا مى‏ كشت و اين آيه در اين باره نازل گرديد تا بدون دستور و اجازه پيامبر كارى انجام ندهند. تفسیر👇 رمز اينكه نهى از قتل، «لا تَقْتُلُوا» بدنبال نهى از حرام‌خورى، «لا تَأْكُلُوا» آمده است، شايد آن باشد كه سيستم اقتصادى ناسالم، زمينه‌ى قيام محرومان عليه زراندوزان و بروزدرگيرى‌ها و پيدايش قتل و هلاكت جامعه است. امام صادق عليه السلام به هنگام تلاوت اين آيه فرمود: كسى كه قرض بگيرد و بداند كه نمى‌تواند بازپرداخت كند، مال باطل خورده است. امام باقر عليه السلام در ذيل آيه فرمود: ربا، قمار، كم‌فروشى و ظلم از مصاديق باطل است. رسول خدا صلى الله عليه و آله درباره وضو و غسل با آب سرد، آنجا كه خطر جانى دارد فرمود: «وَ لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُمْ رَحِيماً». امام صادق عليه السلام فرمود: اگر مسلمانى به تنهايى وارد منطقه‌ى كفّار شد و كشته شد، خودكشى كرده است. كشتن رهبران معصوم يكى از مصاديق خودكشى و به هلاكت انداختن جامعه است، امام صادق عليه السلام درباره‌ى‌ «لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ» فرمودند: يعنى اهل‌بيت پيامبر خود را نكشيد. پیام ها 1- مالكيّت فردى محترم است و تصرّف در اموال ديگران، جز از راه معاملات‌ صحيح و بر اساس رضايت، حرام است. لا تَأْكُلُوا ... إِلَّا ... تِجارَةً عَنْ تَراضٍ‌ 2- جامعه، داراى روح واحد و سرنوشت مشترك است. اموال ديگران را همچون اموال خودتان محترم بدانيد. «أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ» 3- هر نوع تصرّفى كه بر مبناى «حقّ» نباشد، ممنوع است. لا تَأْكُلُوا ... بِالْباطِلِ‌ 4- داد و ستدها بايد با رضايت طرفين باشد، نه با اجبار واكراه. «عَنْ تَراضٍ مِنْكُمْ» 5- جان انسان محترم است، لذا خودكشى ويا ديگركشى حرام است. «لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ» 6- احكام ومقرّرات اسلام پرتوى از رحمت خداست. «كانَ بِكُمْ رَحِيماً» @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۳۰ آیه سی ام وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(۳۰) #ختم_قرآن تفسیر👇 شايد تفاوت «عدوان» و «ظلم» اين باشد كه عدوان، تجاوز به ديگران است، ظلم، شامل‌ستم بر خويش هم مى‌شود. كلمه‌ى «صَلَو» به معناى ورود در رحمت و «صَلَى» به معناى ورود در دوزخ است، بنابراين كلمه‌ «نُصْلِيهِ» به معناى آن است كه او را در آتش وارد مى‌كنيم. امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس به عمد خودكشى كند، براى هميشه در دوزخ است. آنگاه اين آيه را تلاوت فرمودند. پیام ها 1- كارهايى كه از سر ظلم و عدوان از انسان سر نزند، قهر الهى ندارد. وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ عُدْواناً وَ ظُلْماً ... 2- قصد وانگيزه، نقش اصلى در كيفر يا پاداش دارد. «مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ عُدْواناً وَ ظُلْماً» @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آيه ۳۱ آيه سی و یکم إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيمًا(۳۱) #ختم_قرآن تفسیر👇 از اين آيه استفاده مى‌شود كه گناهان، دو نوعند: صغيره و كبيره. در آيه‌ى 49 سوره‌ى كهف نيز مى‌خوانيم كه مجرمان در قيامت، با ديدن پرونده‌ى اعمال خود مى‌گويند: اين چه نامه‌ى عملى است كه هيچ گناه كوچك و بزرگى را فروگذار نكرده است. «لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً» از امام كاظم عليه السلام سؤال شد كه در اين آيه خداوند وعده‌ى مغفرت صغائر را در صورت اجتناب از كبائر داده است، پس شفاعت براى كجاست؟ امام فرمودند: شفاعت براى اهل‌كبائر امّت است. گناه كبيره، طبق روايات، آن است كه خدا وعده‌ى آتش به انجام دهنده‌اش داده است. شايد وعده آتش در آيه قبل براى قتل يا خودكشى و تجاوز به مال مردم اشاره به همين باشد كه نمونه گناهان كبيره‌اى كه وعده عذاب داده شده، تجاوز به مال و جان مردم است. در روايات، تعداد گناهان كبيره متعدّد و مختلف است و اين به خاطر آن است كه كبائر نيز درجاتى دارند و به بعضى از گناهان «اكبر الكبائر» گفته شده است. پیام ها 1- كسانى كه اصول فكرى وعملى صحيحى دارند، در مورد تخلّفات جزئى آنان گذشت لازم است. إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ... نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ‌ 2- پاداش كسانى كه گناهان بزرگ را ترك مى‌كنند، آن است كه خداوند از گناهان كوچكشان بگذرد. إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ... نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ‌ 3- تا از گناهان كبيره و صغيره پاك نشويم، به بهشت نخواهيم رفت. «نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيماً» @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۳۲ آیه سی و دوم وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا ۖ وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ ۚ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا(۳۲) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: «شیخ طوسى» گوید: مجاهد گويد: سبب نزول اين آيه چنين بوده است كه ام‌سلمة گفت: يا رسول الله ما هم‌دوش با مردان به جنگ نمى رويم و نصف ميراث حق ما است. اى كاش مرد مي‌بوديم و با مردان به قتال و كارزار در جنگ مى پرداختيم. زجاج گويد: مردان مى گفتند: اى كاش در آخرت نيز بر زنان برترى مي‌داشتيم، همچنانى كه در دنيا داريم و نيز زنان مى گفتند: اى كاش وزر و وبال ما در آخرت نصف مردان مي‌گرديد، همچنانى كه در دنيا نصف آنان ارث مى بريم. چنانكه قتادة و سدى روايت و نقل كرده اند. تفسیر👇 آيات قبل، از حرام خوارى نهى فرمود، اين آيه به ريشه‌ى حرام‌خوارى اشاره مى‌كند كه طمع، آرزو و رقابت است. عدالت، غير از تساوى است. عدالت همه جا ارزش است، ولى تساوى گاهى ارزش وگاهى ظلم است. مثلًا اگر پزشك به همه مريض‌ها يك نوع دارو بدهد، يا معلّم به همه شاگردان يك نوع نمره بدهد، تساوى هست، امّا عدالت نيست. عدالت، آن است كه به هركس بر اساس استحقاقش بدهيم، گرچه تفاوت باشد، زيرا تفاوت گذاشتن بر اساس لياقت‌ها و كمالات حقّ است، امّا تبعيض باطل است. تبعيض آن است كه بدون دليل و براساس هواى نفس يكى را بر ديگرى ترجيح دهيم، ولى تفاوت آن است كه بر اساس معيارها يكى را برديگرى ترجيح دهيم. بنابراين بايد آرزوى عدالت داشت، ولى تمنّاى يكسان بودن همه چيز و همه كس نابجاست. اعضاى يك بدن و اجزاى يك ماشين از نظر جنس و شكل و كارايى متفاوتند، امّا تفاوت آنها حكيمانه است. اگر خداوند، همه را يكسان نيافريده، طبق حكمت اوست. بنابراين در امورى كه به دست ما نيست، مثل جنسيّت، زيبايى، استعداد، بيان، هوش، عمر و ... بايد به تقسيم و تقدير الهى راضى بود. ما كه خدا را عادل و حكيم مى‌دانيم، اگر در جايى هم دليل و حكمت چيزى را نفهميديم نبايد قضاوت عجولانه و جاهلانه همراه با سوءظن يا توقّع نابجا به خداوند حكيم داشته باشيم و يا بر دارندگان اين نعمت‌ها حسد ورزيم، چرا كه با فزونى هر نعمتى، مسئوليّت بيشتر مى‌شود و آمدن هر نعمتى، با غم از دست دادنش همراه است. اين حقيقت را در نهج‌البلاغه مى‌خوانيم. در موارد اختيارى، بايد با كوشش و تلاش و پرهيز از كسالت و تنبلى، در رقابتى سالم به قوّت و كثرت و استقلال رسيد و اجازه‌ى استثمار و استعمار به ديگران نداد و در مواردى كه بدست ما نيست، بايد تفاوت‌ها را دليل رشد و آزمايش و تحرك و تعاون و پيوستگى جامعه دانست، زيرا كه اگر همه مردم داراى امكانات يكسان باشند، صفات انسانى از قبيل: سخاوت، شجاعت و ايثار در انسان رشد نمى‌كند. انسان در لابلاى فراز و نشيب‌ها خود را نشان مى‌دهد، حركت مى‌كند و با ديگران به خاطر نيازش پيوند مى‌خورد. امام صادق عليه السلام در پاسخ از آيه فرمودند: كسى به همسر و فرزند ديگران چشم داشت نداشته باشد، ولى همانند آن را از خداوند بخواهد. زمانى كه اين آيه نازل شد، اصحاب پيامبراكرم گفتند: مقصود از فضل در «وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ» چيست؟ قرار شد تا على عليه السلام اين موضوع را از پيامبر سؤال كند. پيامبر صلى الله عليه و آله در پاسخ فرمودند: خداوند ارزاق را در ميان مردم از طريق حلال تقسيم كرده وحرام را نيز عرضه كرده است. كسى كه حرام را تحصيل كند، به همان اندازه از رزق حلال خود كاسته است و بر حرام مورد محاسبه قرار مى‌گيرد. پیام ها 1- به داده‌هاى الهى راضى باشيم و حسودانه، آرزوى برتريهاى ديگران را نداشته باشيم. «وَ لا تَتَمَنَّوْا» 2- در اسلام مسائل اقتصادى واخلاقى بهم آميخته است. لا تَأْكُلُوا ... بِالْباطِلِ‌ ... وَ لا تَتَمَنَّوْا 3- تبعيض‌ها وبرترى‌هاى استثمارگرانه و ظالمانه، از حساب برترى‌هاى خداداد، جداست. «فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلى‌ بَعْضٍ» 4- تفاوت‌هاى زن و مرد از نظر خلقت و طبيعت، از نمونه‌هاى برترى دادن خداوند در آفرينش است. فَضَّلَ اللَّهُ‌ ... لِلرِّجالِ‌ ... لِلنِّساءِ 5- هر يك از زن و مرد، نسبت به دستاوردهاى خود به طور مساوى مالكند. «لِلرِّجالِ نَصِيبٌ‌، لِلنِّساءِ نَصِيبٌ» 6- به جاى تمنّاى آنچه ديگران دارند، در پى كسب وتلاش باشيم. نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا ... 7- انسان، تنها مالك بخشى از دست رنج خود است. «مِمَّا اكْتَسَبُوا» بخش ديگر سهم‌فقرا و حكومت اسلامى است. 8- هم كار، هم دعا. اكْتَسَبُوا ... وَ سْئَلُوا اللَّهَ‌

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۳۳ آیه سی وسوم وَلِكُلٍّ جَعَلْنَا مَوَالِيَ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ ۚ وَالَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمَانُكُمْ فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا(۳۳) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: از طريق ابن اسحاق از داود بن حصين روايت گرديده كه اين آيه درباره ابوبكر بن ابى‌قحافه و پسرش نازل شده است زيرا ابوبكر سوگند ياد كرده بود كه به پسرش ارث ندهد ولى وقتى كه پسرش مسلمان گرديد به وى دستور داده شد كه نصيب و بهره پسر را از ارث به او بدهد. تفسیر👇 «مَوالِيَ» جمع «مولى» داراى معانى مختلفى مى‌باشد، ولى در اينجا مراد وارثان است. جمله‌ «عَقَدَتْ أَيْمانُكُمْ» اشاره به قراردادهايى است كه پيش از اسلام، ميان دو نفر برقرار مى‌شد و اسلام، با اندكى تغيير، آن را پذيرفت و نامش در كتب فقهى، «ضمان جريره» است. متن قرارداد به اين صورت بوده كه دو نفر پيمان ببندند در زندگى، همديگر را يارى كنند و در پرداخت غرامت‌ها، كمك هم باشند و از هم ارث برند. (چيزى شبيه قرارداد بيمه در امروز)، كه اگر خسارتى بر يكى وارد شد، هم‌پيمان او، ديه‌ى آن را بپردازد. اسلام اين قرارداد را پذيرفت، ولى ارث بردن از ديگرى را مشروط به آن كرد كه انسان وارثى نداشته باشد. امام رضا عليه السلام درباره‌ى معناى‌ «وَ الَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمانُكُمْ» فرمودند: مقصود پيمانى است كه مردم با رهبران الهى و معصوم بسته‌اند. پیام ها 1- تعيين ميزان ارث، به فرمان خداست. «لِكُلٍّ جَعَلْنا مَوالِيَ» 2- خويشان نزديك‌تر، در ارث بردن اولويّت دارند. «الْأَقْرَبُونَ» 3- انسان حقّ دارد در شرايطى مالكيّت خود را از طريق پيمان و قرارداد به ديگرى واگذار كند. «عَقَدَتْ أَيْمانُكُمْ» 4- تعهّدات انسان در زمان حياتش، پس از مرگ، محترم است. «وَ الَّذِينَ عَقَدَتْ‌ أَيْمانُكُمْ فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ» 5- وفاى به پيمان و عهد، واجب است. «فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ» 6- بدهكاران بايد براى پرداخت بدهى، به سراغ طلبكاران بروند. «فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ» 7- ايمان به حضور خداوند، رمز تقوا و هشدار به كسانى است كه وفادار به پيمان‌هاى خود نيستند. «إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهِيداً» @shahid_modafe_haram_miladheidari

📖آیه امروز📖 سوره نساء(۴) آیه ۳۴ آیه سی و چهارم الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ ۚ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا(۳۴) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه همچون دیگر آیات سوره نساء در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: «شیخ طوسى» گوید: حسن و قتادة و ابن جريح و سدى گويند: كه مردى زن خويش را مضروب ساخته بود، زن شكايت نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله برد و درخواست قصاص نمود سپس اين آيه نازل گرديد.