📖آیه امروز📖
سوره بقره(۲)
آیه ۱۱۴
آیه صد و چهاردهم
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا أُولَٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
ﻭ ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺧﺪﺍ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﻭ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺑﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ؟ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ [ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﻋﺒﺎﺩﺕ ] ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ ، ﺟﺰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺮﺱ [ ﺍﺯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎم ﺧﺪﺍ ] . ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺍﺭﻱ ﻭ ﺯﺑﻮﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ .(١١٤)
#ختم_قرآن
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است.
شأن نزول:
«شیخ طوسی» گوید: درباره كسانى كه مشمول معنى اين آيه قرار ميگيرند اختلاف است:
عدهاى گويند: آنان، مشركين بودند كه مسلمين را از وارد شدن در مساجد جلوگيرى ميكردند.
ابن عباس و مجاهد گويند: روميان بودند كه با جنگ و ستيز بيتالمقدس را گرفته و در خرابى آن كوشش نموده بودند تا اين كه در زمان عمر بن الخطاب مسلمين بر آنان پيروز شدند و از آن پس با حالت ترس در آن وارد ميشدند.
حسن بصرى و قتاده گويند: كه بخت نصر بود هنگامى كه بيتالمقدس را خراب كرده بود و مسيحيان نيز به كمك او برخاسته بودند.
تفسیر👇
بنابر آنچه از شأن نزولها و برخى روايات بدست مىآيد، آيه دربارهى كسانى نازل شده است كه درصدد تخريب مساجد برآمده بودند. در طول تاريخ، تخريب مساجد ويا جلوگيرى از رونق آنان بارها به دست افراد منحرف و طاغوتها صورت گرفته است. از تخريب بيتالمقدّس و آتش زدن تورات به دست مسيحيان به رهبرى شخصى به نام «فطلوس» گرفته تا ممانعت قريش از ورود مسلمانان به مسجدالحرام، نشانهاى از همين تلاشهاست.
امروز نيز از يك سو شاهد تخريب مساجد باقيمانده از صدر اسلام در كنار قبور ائمه بقيع عليهم السلام
جلد 1 - صفحه 185
به بهانه مبارزه با شرك هستيم و از طرف ديگر ويرانى مساجد تاريخى، همانند مسجد بابرى در هند كه نشانگر قدمت مسلمانان در شبه قارّه هند است، به چشم مىبينيم. اينها همه حكايت از روحيّهى كفرآلود طاغوتها و جاهلانى دارد كه از ياد ونام خداوند كه در مراكز توحيد طنين انداز مىشود، وحشت دارند.
اين آيه به والدين و بزرگانى كه از رفتن فرزندانشان به مساجد ممانعت به عمل مىآورند، هشدار مىدهد.
اگر خرابى مسجد ظلم باشد پس آباد كردن مسجد، انفع كارها مىباشد. «1»
پیام ها
1- گاهىی ظلم فرهنگى، بزرگترين ظلمهاست. «وَ مَنْ أَظْلَمُ» (در قرآن «اظلم»، به افترا بر خدا و بستن و تعطيلكردن خانه خدا گفته شده كه هر دو جنبه فرهنگى دارد.)
2- خرابى مسجد تنها با بيل و كلنگ نيست، بلكه هر برنامهاى كه از رونق مسجد بكاهد، تلاش در خرابى آن است. «مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ»
3- مساجدى مورد قبول هستند كه در آنها ياد خدا زنده شود. مطالب خداپسند و احكام خدا بازگو شود. «يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ»
4- دشمن از در و ديوار مسجد نمىترسد، ترس او از زنده شدن نام خدا و بيدارى مسلمانان است. «أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ»
5- مساجد سنگر مبارزهاند، لذا دشمن سعى در خرابى آنها دارد. «سَعى فِي خَرابِها»
6- مسجد بايد پررونق و پرمحتوا وهمانند سنگر فرماندهى نظامى باشد. همچنان كه جاسوس از رخنه به مراكز نظامى در وحشت و اضطراب است، بايد مخالفان و دشمنان نيز از نفوذ و ورود به مساجد، در ترس ونگرانى باشند.
«ما كانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوها إِلَّا خائِفِينَ»
«1». تفسير فخررازى.
جلد 1 - صفحه 186
7- كسانى كه با مقدّسات دينى به مبارزه برمىخيزند، علاوه بر قهرالهى در قيامت، گرفتار ذلّت وخوارى دنيا نيز مىشوند. «سَعى فِي خَرابِها ... لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ»
(اگر سعى در خرابى ساختمانى كه يادآور خداست، ذلّت دنيوى و عذاب اخروى دارد، پس كسانى كه با شايعه و تهمت و تحقير، قداست مردانى را شكستند كه در جامعه يادآور خدا هستند، قطعاً در همين دنيا گرفتار ذلّت و نكبت خواهند شد.)
@shahid_modafe_haram_miladheidari