📖آیه امروز📖 سوره بقره(۲) آیه ۲۱۷ آیه دویست و هفدهم يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ وَصَدٌّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَكُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِندَ اللَّهِ وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا وَمَن يَرْتَدِدْ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺣﺮﺍم ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻨﺪ . ﺑﮕﻮ : ﻫﺮ ﺟﻨﮕﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ [ ﮔﻨﺎﻫﻲ ] ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻟﻲ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻦ [ ﻣﺮﺩم ] ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻛﻔﺮﻭﺭﺯﻱ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭ [ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺮﺩم ﺍﺯ ]ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻟﺤﺮﺍم ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺍﻧﺪﻥ ﺍﻫﻠﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ، ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ [ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺣﺮﺍم ] ﺍﺳﺖ ; ﻭ ﻓﺘﻨﻪ [ ﺷﺮﻙ ﻭ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻲ ] ﺍﺯ ﻛﺸﺘﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﺟﻨﮕﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﻨﺘﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ . ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻛﻔﺮ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ، ﻫﻤﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺑﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺗﺒﺎﻩ ﻭ ﺑﻲ ﺍﺛﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ، ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺁﺗﺶ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﻧﺪ .(٢١٧) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: مفسرين شأن و نزول اين آيه را به عبارات مختلف و معنى واحد ذكر نموده اند و ما آن را از روض الجنان كه تا اندازه اى مفصل ذكر نموده، نقل مى نمائيم: رسول خدا صلى الله عليه و آله پسرعمه خود عبدالله بن حجش را دو ماه قبل از جنگ بدر و هفده ماه بعد از هجرت در ماه جمادی الثانی مأمور به سريه اى فرمود و هشت مرد مهاجر را با وى همراه نمود. (صاحب مجمع البيان گويد: كه هفده نفر را همراه وى نمود) و نامه اى به عبدالله داد و فرمود: نامه را باز نكند تا اين كه در منزل از مدينه بيرون برود و نيز فرمود: به نام خدا بيرون رود و مأموريت را انجام دهد. عبدالله بعد از طى دو منزل نامه را باز كرد و به ياران خود نشان داد و خواند پيامبر در آن نامه دستور داد تا به بطن نخله فرود آيد و راه كاروان قريش را بگيرد و سپس گفت: هر كه مايل است مي‌تواند در اين سريه شركت كند و نيز ممكن است شهادت نصيب وى بشود و هر كه مايل نيست راه خود را پيش گيرد و برود. در اين ميان كاروان قريش كه از طائف مي‌آمدند، پديدار شد. در ميان كاروان عده اى از سران قريش كه از جمله آن‌ها عمرو بن الحضرمى بود، وجود داشت. كاروان وقتى مسلمين را از دور ديدند ترسيدند و خواستند برگردند تا گرفتار مسلمين نشوند در اين ميان عبدالله بن حجش دستور داد سر يك نفر از اصحاب را بتراشند تا قريش گمان برند كه اينان به قصد انجام عمره به مكه مي‌روند. لذا يك نفر از اصحاب را بنام عكاشة بن محض اسدى بنشاندند و مشغول تراشيدن سر او شدند مشركين قريش كه از دور تراشيدن سر را مشاهده كردند با ايمنى خاطر به حركت خود ادامه دادند و پنداشتند كه اينان زائر بوده و به قصد عمرة عازم مكه هستند و روزى كه اين دو گروه با هم برخوردند روز مشكوك بين آخر ماه جمادی الثانی و اول ماه رجب بود. لذا اصحاب گفتند: اگر امشب صبر كنيم فردا حتما روز اول ماه رجب است و قتال و كارزار در آن حرام خواهد بود. لذا در همان روز جنگ را آغاز كردند. در مرحله نخست از صحابه واقد بن عبدالله السهمى تيرى به طرف كاروان رها كرد. اين تير به عمرو بن الحضرمى اصابت كرد و او را كشت با انداختن تير جنگ شروع شد. سپس جريان فتح مسلمين به پيامبر رسيد و مشركين در ميان مسلمين موضوع را به طرز ديگرى وانمود و جلوه داده و گفتند: محمد و يارانش مراعات حرمت ماه‌هاى حرام را نكردند. رسول خدا صلى الله عليه و آله از اين موضوع نگران گرديد و عبدالله را خواست، فرمود: من كه به شما گفته بودم در ماه رجب قتال و جنگ نكنيد عبدالله و اصحاب گفتند: يا رسول الله، ابن الحضرمى را كشتيم پس از آن شب، هلال ماه رجب را مشاهده كرديم. اكنون نمي‌دانيم آيا واقعا در ماه رجب بوده يا آخر جمادی الثانی، مردم در همين گفتگو بودند كه اين آيه نازل گرديد. شيخ بزرگوار ما اين موضوع را بسيار مختصر اشاره نمود. ولى به عنوان شأن و نزول نياورده است. تفسیر👇 مراد از كلمه «فتنة» در آيه، شرك، شكنجه، امتحان وبلوى‌ است. در تفاسير شيعه وسنى آمده است: رسول اكرم صلى الله عليه و آله شخصى را به نام عبداللّه بن جحش به همراه هشت نفر با نامه‌اى براى كسب اطلاعات از كفّار و مشركان فرستاد، امّا بعد از ملاقات، درگيرى پيش آمد و در اين بين رئيس گروه مقابل كشته شد و دو نفر از آنان به اسارت درآمده و اموالشان مصادره گرديد.