📖آیه امروز📖 سوره بقره(۲) آیه ۲۴۵ آیه دویست و چهل و پنجم مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (245) #ختم_قرآن محل نزول: این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول: على بن عمار از امام صادق عليه‌السلام نقل نمايد كه فرمود: وقتى كه آيه «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها»، هر كسى كه كار نيكوئى انجام دهد او را بهتر از آن (پاداش) خواهد بود) نازل گرديد، پيامبر فرمود: «ربّ زدنى؛ پروردگارا آن پاداش را براى من زياد كن»، سپس خداوند آيه «من جاء بالحسنة فله عشر امثالها؛ هر كسى كه كار نيكوئى انجام دهد او را ده برابر (پاداش) خواهد بود» را نازل فرمود، باز پيامبر فرمود: «ربّ زدنى» سپس اين آيه نازل گرديد. چنان كه ابن بابويه نيز بعد از چهار واسطه از ابوايوب الخزاز او از امام صادق عليه‌السلام آن را روايت كرده است،و همچنين از سفيان ثورى نيز حديث مزبور روايت گرديده است. و نيز از عبدالله بن عمر نقل نمايند كه وقتى كه آيه «مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ؛ مثل كسانى كه دارائى خويش را در راه خدا ببخشند به مانند دانه اى است كه از يك دانه آن هفت خوشه برويد و در هر خوشه صد دانه باشد» نازل شد، پيامبر فرمود: «ربّ زد امّتى؛‌ پروردگارا آن پاداش را براى امت من زياد كن» سپس اين آيه نازل گرديد. تفسیر 👇 در تفاسير مختلف‌ «1» آمده است كه اين آيه به دنيال آيه قبل كه مردم را به جهاد تشويق مى‌كرد، مؤمنان را به انفاق و وام ترغيب مى‌نمايد. زيرا همانگونه كه براى امنيّت و صيانت جامعه، نياز به جهاد و تلاش مخلصانه است، همچنين براى تأمين محرومان و تهيه وسايل جهاد، نياز به كمك‌هاى مادّى مى‌باشد. موضوع وام دادن به خدا، هفت بار در قرآن آمده است. تفسير مجمع‌البيان‌ «2» شرايطى را براى قرض‌الحسنه بيان كرده است. از آن جمله: 1- از مال حلال باشد. 2- از مال سالم باشد. 3- براى مصرف ضرورى باشد. 4- بى‌منّت باشد. 5- بى‌ريا باشد. 6- مخفيانه باشد. 7- با عشق وايثار پرداخت شود. 8- سريع پرداخت شود. 9- قرض دهنده خداوند را بر اين توفيق شكرگزار باشد. 10- آبروى گيرنده وام حفظ شود. «قرض»، در زبان عربى به معناى بريدن است و اينكه به وام، قرض مى‌گويند بخاطر آن است كه بخشى از مال بريده وبه ديگران داده مى‌شود تا دوباره باز پس گرفته شود. كلمه «بسط» به معناى گشايش و وسعت است و «بساط» به اجناسى گفته مى‌شود كه در زمين‌ «1». تفسير كبير، كاشف ونمونه. «2». تفسير مجمع‌البيان، ذيل آيه‌ى 11 سوره حديد. جلد 1 - صفحه 380 پهن شده باشد. جهاد، گاهى با جان است كه در آيه قبل مطرح شد وگاهى با مال است كه در اين آيه مطرح شده است. كلمه «كثير» در كنار كلمه «اضعاف»، نشانه‌ى پاداش بسيار زياد است. و جمله «يضاعفه» بجاى «يضعفه» رمز مبالغه و ازدياد است. «1» تعبيرِ قرض به خداوند، نشان دهنده آن است كه پاداش قرض الحسنة بر عهده خداوند است. به جاى فرمان به قرض دادن، سؤال مى‌كند كه كيست كه به خداوند قرض دهد، تا مردم احساس اكراه و اجبار در خود نكنند، بلكه با ميل و رغبت و تشويق به ديگران قرض دهند. از آنجا كه انسان غريزه منفعت طلبى دارد، لذا خداوند براى تحريك انسان، از اين غريزه استفاده كرده و مى‌فرمايد: «فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً» به جاى «قرض به مردم» فرمود: «به خداوند قرض دهيد»، تا فقرا احساس كنند خداوند خودش را به جاى آنان گذاشته و احساس ضعف و ذلّت نكنند. با اينكه وجود ما و هرچه داريم از خداوند است، امّا خداوند گاهى خود را مشترى و گاهى قرض گيرنده معرفى مى‌كند تا ما را به اين كار تشويق نمايد. حضرت على عليه السلام فرمودند: جنود آسمان‌ها و زمين از آن خداست، پس آيه قرض براى آزمايش شماست. «2» امام كاظم عليه السلام فرمود: از مصاديق قرض به خداوند، كمك مالى به امام معصوم است. «3» گرچه در آيه، قبض و بسط به خداوند نسبت داده شده است، ولى در روايات مى‌خوانيم: هر كه با مردم گشاده دست باشد، خداوند به او بسط مى‌دهد و هر كس با مردم بخل ورزد، خداوند نسبت به او تنگ مى‌گيرد. در روايات، پاداش قرض الحسنة هيجده برابر، ولى پاداش صدقه ده‌برابر آمده است. «4» و دليل اين تفاوت چنين بيان شده است كه قرض را افراد محتاج مى‌گيرند، ولى هديه و «1». تفسير روح‌المعانى. «2». نهج‌البلاغه، خطبه 183. «3». تفسير روح‌البيان، ج 1، ص 381.