آیه امروز صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ(۷) ﺭﺍﻩ ﻛﺴﺎﻧﻲ [ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ، ﺻﺪّﻳﻘﺎﻥ ، ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﺻﺎﻟﺤﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻟﻴﺎﻗﺘﺸﺎﻥ ] ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻌﻤﺖِ [ ﺍﻳﻤﺎﻥ ، ﻋﻤﻞ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻕ ﺣﺴﻨﻪ] ﻋﻄﺎﻛﺮﺩﻱ ، ﻫﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﺸﻢ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪ #ختم_قرآن تفسیر👇 آیه ۷ آیه هفتم این آیه راه مستقیم را، راه کسانى معرّفى مى‏کند که مورد نعمت الهى واقع شده‏اند وعبارتند از: انبیا، صدّیقین، شهدا وصالحین. توجّه به راه این بزرگواران و آرزوى پیمودن آن وتلقین این آرزو به خود، ما را از خطر کجروى وقرار گرفتن در خطوط انحرافى باز مى‏دارد. بعد از این درخواست، از خداوند تقاضا دارد که او را در مسیر غضب‏شدگان وگمراهان قرار ندهد. زیرا بنى‏اسرائیل نیز به گفته قرآن، مورد نعمت قرار گرفتند، ولى در اثر ناسپاسى ولجاجت گرفتار غضب شدند. قرآن، مردم را به سه دسته تقسیم مى‏نماید: کسانى که مورد نعمت هدایت قرار گرفته وثابت قدم ماندند، غضب شدگان و گمراهان. مراد از نعمت در «انعمتَ علیهم»، نعمتِ هدایت است. زیرا در آیه‏ى قبل سخن از هدایت بود. علاوه بر آنکه نعمت‏هاى مادى را کفّار ومنحرفین ودیگران نیز دارند. هدایت شدگان نیز مورد خطرند و باید دائماً از خدا بخواهیم که مسیر ما، به غضب و گمراهى کشیده نشود. مغضوبین در قرآن‏ در قرآن، افرادى همانند فرعون و قارون و ابولهب و امّت‏هایى همچون قوم عاد، ثمود و بنى‏اسرائیل، به عنوان غضب‏شدگان معرّفى شده‏ اند. بنى‏اسرائیل که داستان زندگى و تمدّن آنها در قرآن بیان شده است، زمانى بر مردم روزگار خویش برترى داشتند؛ «فَضّلتُکم على العالَمین» لکن بعد از این فضیلت و برترى، به خاطر رفتار خودشان، دچار قهر و غضب خداوند شدند. «و باؤوا بغضب من اللّه» این تغییر سرنوشت، به علّت تغییر در رفتار و کردار آنان بوده است؛ دانشمندان یهود، دستورات وقوانین آسمانى تورات را تحریف کردند، «یحرّفون الکلم» وتجّار وثروتمندان آنان نیز به ربا وحرام‏خوارى و رفاه‏طلبى روى آوردند، «اخذهم الرّبا» وعامّه مردم نیز در برابر دعوت به جهاد و مبارزه، از روى تن‏پرورى و ترس، از رفتن به جبهه نبرد و ورود به سرزمینِ مقدّس، سر باز زدند. «فاذهب انت و ربّک فقاتلا انّا هاهُنا قاعدون»به خاطر این انحرافات، خدا آنان را از اوج عزّت و فضیلت، به نهایت ذلّت و سرافکندگى مبتلا ساخت. ما در هر نماز، از خداوند مى‏خواهیم که مانند غضب‏شدگان نباشیم. یعنى نه اهل تحریف آیات و نه اهل ربا و نه اهل فرار از جهاد در راه حقّ، و همچنین از گمراهان نباشیم، آنان که حقّ را رها کرده و به سراغ باطل مى‏روند و در دین و باور خود غلوّ و افراط کرده و یا از هوى و هوس خود و یا دیگران پیروى مى‏کنند. انسان در این سوره، عشق و علاقه و تولاّى خود را به انبیا و شهدا و صالحان و راه آنان، اظهار و ابراز داشته و از مغضوبان و گمراهان تاریخ نیز برائت و دورى مى‏جوید و این مصداق تولّى و تبرّى است. ضالّین در قرآن‏ «ضلالت» که حدود دویست مرتبه این واژه با مشتقاتش در قرآن آمده است. گاهى در مورد تحیّر بکار مى‏رود، «و وَجدَک ضالاً» وگاهى به معناى ضایع شدن است، «اضلّ اعمالهم»ولى اکثراً به معناى گمراهى وهمراه با تعبیرات گوناگونى نظیر: «ضلال مبین»، «ضلال بعید»، «ضلال کبیر» به چشم مى‏خورد. در قرآن افرادى به عنوان گمراه معرّفى شده‏اند، از جمله: کسانى که ایمان خود را به کفر تبدیل کردند، مشرکان، کفار،عصیان‏گران،مسلمانانى که کفّار را سرپرست و دوست خود گرفتند،کسانى که مردم را از راه خدا باز مى‏دارند، کسانى که به خدا یا رسول خدا توهین مى‏کنند، آنان که حقّ را کتمان مى‏کنند و کسانى که از رحمت خدا مأیوسند. در قرآن نام برخى به عنوان گمراه کننده آمده است، از قبیل: ابلیس، فرعون، سامرى، دوست بد، رؤسا ونیاکان منحرف. گمراهان خود بستر وزمینه‏ى انحراف را فراهم و گمراه کنندگان از این بسترها و شرایط آماده، استفاده مى‏کنند. بسترهاى انحراف در قرآن عبارتند از: ۱. هوسها، ۲. بت‏ها، ۳. گناهان۴. پذیرش ولایت باطل،. جهل و نادانى @shahid_modafe_haram_miladheidari