🏴 یالثارات‌الحسین ◾️اولین اربعین به نیزه تکیه کرده و شمشیرش را صیقل می‌داد. پرسیدم: «نمی‌هراسی رهایت کنند؟» گفت: «ماهی تشنهٔ آب است و این هفتاد و دو رود بی‌تاب دریا... اینان نه با تشری طرد می‌شوند و نه به تاریکی می‌گریزند.» گفتم: «آن یک نفر کیست که سایهٔ بلندش بر خیمه افتاده.» گفت: «او جانشین همهٔ نداشته‌های من است؛ پناه بی‌کسی‌هایم؛ وطنم در غربت. تنها نامش به قاعدهٔ ده آفتاب بلند است...» شانه‌اش لرزید، اشکی از گوشهٔ چشمش افتاد و شنیدم که زمزمه کرد: «ماشاء‌الله روحی فداک یا عباس» اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ