📌از رویا تا واقعیت حضور خانم‌های نماینده در هیئت رئیسه 🔹بهشید برخوردار در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به برگزاری انتخابات هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی در خرداد ماه سال جاری با بیان اینکه «نمایندگان زن حتما در این انتخابات چندین کاندیدا دارند»، اظهار کرد: در انتخابات سال دوم هیئت رئیسه، علاوه بر اینکه برای جایگاه‌های دبیری و ناظران چند نفر از نمایندگان زن اعلام کاندیداتوری خواهند کرد، فکر کنم که برای جایگاه نایب رئیسی هم کاندیداهایی از نمایندگان زن داشته باشیم. 🔹گاهی برخی اخبار آن قدر شیرین اما دور از ذهن به‌نظر می‌رسد که تنها با قدری تامل این نکته باقی می‌ماند که باز هم یک حرکت نمادین دیگر! 🔹حضور زنان در هیئت رئیسه مجلس تنها یک بار اتفاق افتاد و تا پیش از آن به دلیل پایین بودن تعداد زنان در مجلس، هیچ نماینده زنی در هیئت رئیسه راه پیدا نکرد. برای اولین بار سهیلا جلودارزاده از حوزه انتخابیه تهران و از جریان اصلاحات و نماینده اَدوار پنجم، ششم، هفتم و دهم؛ توانست به موقعیت منشی هیئت رئیسه مجلس ششم دست یابد. 🔹اساساً حضور زنان در موقعیت‌های روبه‌جلو نظیر آنچه در خبر بیان شد را باید از زوایای دیگری دید. اگرچه زنان حتی برای افزایش حضور کمی خود نیز بسیار تلاش نمودند به گواه آخرین حضور آنان که به ۱۴ نماینده خانم رسید که پیش از آن ۱۷ نماینده خانم را نیز شاهد بوده‌ایم. این در حالی است که در مجلس اول و تا دو سه دوره پس از آن تعداد خانم‌ها از سه چهار نفر فراتر نمی‌رفت. و یا حضور بیشتر خانم‌ها در کمیسیون‌هایی بهداشت و درمان، فرهنگی و اصل نود پررنگ بوده است؛ در حالی که در دوره‌های اخیر شاهد حضور زنان در کمیسیون‌های امنیت، اقتصاد، صنایع و ... که بن‌مایه‌های تخصصی دارند، بودیم. 🔹به هر رو، اگرچه تلاش‌های وسیعی از سوی زنان فارغ از طیف و جناح‌بندی‌های مختلف صورت گرفته است اما عرصه سیاست متناسب و براساس هنجارها و ارزش‌های مردانه و در برخی موارد حتی سبک زندگی مردانه سازماندهی شده است. مردان به طور عمده صحنه سیاسی را اشغال کرده‌اند و قوانین بازی‌های سیاسی را تنظیم و تدوین و استانداردهای لازم را برای ارزیابی تعیین می‌کنند. بر همین اساس است که الگوی کاری مردانه در برنامه کاری پارلمان انعکاس داده می‌شود. 🔹تفاوت میان مردان و زنان همچنین باتوجه به محتوا و اولویت‌های تصمیم‌گیری که بوسیله‌ علایق، پیشینه، اولویت‌ها و الگوهای کاری هر دوجنس تعیین می‌شوند، شکل می‌گیرند. زنان به مسائل اجتماعی، بهداشت و مسائل مربوط به کودکان بیشتر اهمیت می‌دهند، در حالی که مردان بیشتر به سمت مسائل اقتصادی و امنیتی گرایش دارند. به علاوه زنان نماینده باید نقش‌های مختلف اجتماعی به عنوان مادر، همسر و ... را ایفا کنند. امروزه اکثر برنامه‌های پارلمان، این مسئولیت‌های چندگانه را در نظر نمی‌گیرد و بسیاری از زنان نماینده برای برقراری تعادل میان زندگی خانوادگی و مطالبات و ساعت‌های طولانی کار و سفرهای کاری، ناگزیر از تلاش مضاعف هستند. 🔹شاید این نکته که، این قبیل رفتارها در مجلس از سوی قانونگذاران خانم، به زعم ما نمادین است، بدبینانه و تلخ قلمداد شود. ولی وقتی دیده و شنیده می‌شود که زنان علی‌رغم تخصص برخی از مردان در کمیسیون‌های مربوطه جایی ندارند و یا وقتی که می‌بینیم پشت سر پیگیری طرح‌ها و برنامه‌های خانم‌های نماینده، دست کم بدون حمایت مردان اتفاقی صورت نمی‌گیرد و ... و یا وقتی که فارغ از این ساختار در حرکت‌های روبه‌جلو از زنان، شاهد رفتارهای شتابزده نظیر ثبت‌نام در انتخابات ریاست‌جمهوری هستیم که حتی قبل از اعلام نظر شورای نگهبان، انصراف می‌دهند! معلوم است که چنین رفتارهای تصنعی و فارغ از محتوا، در میان زنان نه تنها‌ اُمیدآفرین نیست که پررنگ جلوه نمی‌کنند. 🔹تنها باید باور نمود می‌توان مسائل زنان را فارغ از رفتارهای این چنینی و یا حضور متعدد در جلسات و همایش‌های بدون رهاورد به بهترین نحو پیگیری نمود؛ تا زمانی که به تاریخ اثرگذاری و کنشگری زنان قانونگذار در اَدوار گذشته رجوع می‌شود، حسرت از دست دادن یک دوره‌ی دیگر و سکون و سکوت برای مسائل زنان، تنها دستاورد آن نباشد. ✍️نجوا 👈#یادداشت 💠@sobh_iran