از کتاب انسان هرگز به فکر استغفار نمی‌افتد. اصلا به یادش نمی‌آید که گناه می‌کند. غرق در گناه است؛ مست و خواب است و واقعا مثل آدمی است که در خواب حرکتی انجام می‌دهد. در اصطلاحات قرآنی آن چیزی که نقطه مقابل این غفلت است، تقوا است. ، یعنی بهوش بودن و دائم مراقب خود بودن. اگر از آدم غافل ده‌ها گناه سرمی‌زند و اصلاً حس نمی‌کند که گناه کرده است، آدم متقی، درست نقطه مقابل اوست. اندک گناهی هم که می‌کند، فوراً متذکر می‌شود که گناه کرده‌است و به فکر جبران می‌افتد. إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوْا۟ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ ٱلشَّيْطَٰنِ تَذَكَّرُوا۟ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ. اعراف/۲۰۱ به مجرد اینکه شیطان از کنار او عبور می‌کند و باد شیطان به او می‌خورد فورا حس می‌کندکه دچار اشتباه و غفلت گردیده‌است، به یاد می‌افتد چنین آدمی، چشمش باز است. @t_manzome_f_r