๛ وارستگی ๛
‌ ‌ 💠 ▪️ (قسمت ۱۴) 🔸 آیا متکلمان به موضوعی که در اندیشه‌ی محل توجه است پرداخته‌اند یا حتی می‌توانند به آن بپردازند و درعین‌حال یک باقی بمانند؟ 🔹 در درجه اول و و مهم‌تر از همه، موضوع مورد توجه مسیحی، ایمان است. الهیات دانش ایمان است یعنی انسجامی نظام‌مند و وضوحی مفهومی می‌دهد به آن‌چه از طریق ایمان آشکار می‌شود. 🔸 یقین به رستگاری و اطمینان فردیِ به دست آمده در است که مبنای اصیل تاریخی-متافیزیکی برای تقدم یقین است که ابتدا پذیرش و بسط تفکر ریاضیاتی (یعنی ذات علم طبیعی مدرن و متافیزیک) را امکان‌پذیر ساخت. 🔹 این بدان معناست که خود-یقینیِ «می‌اندیشم، پس هستم» که در تفکر مدرن حاکم است شورشی علیه آموزه ایمان نیست، بلکه پیامد ضروری آن است! 🔸 متافیزیک و ایمان مسیحی با یکدیگر پیوند تنگاتنگی دارند، به‌طوری‌که حتی می‌توان گفت فرهنگ مدرن (و البته شامل متافیزیک مدرن) مسیحی است، حتی زمانی‌که «ایمان» خود را از دست بدهد. 🔹 زیرا ایمان مسیحی این امر را ضروری ساخته است که انسان خود را چه از طریق چنین ایمانی یا به‌وسیله‌ی دیگر ایمن سازد. 🔸 این بدان معناست که الهیات مسیحی، همان تفکری را عرضه می‌کند که به پیروی از آن را قابل پرسش و چون‌وچرا می‌داند و خواهان غلبه بر آن است. از این‌رو، ایمان نیز سد راه پرسش از وجود است. 🔹 این نکته را صریحاً بیان می‌کند: "برای کسی که کتاب مقدس وحی الهی و حقیقت است، پاسخ این پرسش که چرا موجودات هستند و نه نیستی؟ حتی پیش‌از آن‌که پرسیده شود، مشخص است: موجودات، از آن‌جا که خود خدا نیستند، مخلوق اویند. کسی که بر چنین ایمانی به‌عنوان مبنا تکیه کرده‌است، شاید بتواند به‌نحوی پرسیدن پرسش ما را تقلید کند و در آن مشارکت بجوید، ولی نمی‌تواند این پرسش را به شیوه‌ای اصیل طرح کند، مگر این‌که از مؤمن بودن دست بکشد و به همه لوازم این اقدام تن دردهد." ادامه دارد... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ‌ ‌ ‌ ‌
441 مشاهده